PAO ANALYSTS

 Αν και άργησε μια αγωνιστική ο νέος Παναθηναϊκός έκανε ντεμπούτο στο ελληνικό πρωτάθλημα με ένα νικηφόρο αποτέλεσμα. Με το δεξί λοιπόν βάζει πλώρη για την προσπάθεια της κατάκτησης του πρωταθλήματος μετά από πολλά χρόνια. Ο Παναθηναϊκός αμφισβητήθηκε μετά το 2-1 από την Μπράγκα, μετά από το πρώτο ημίχρονο στην Μασσαλία και μετά από δεύτερο αγώνα με τους Ουκρανούς. Αυτό που δεν συνυπολογίζει κάποιος που αμφισβητεί τον Παναθηναϊκό είναι ότι έπαιξε με αντιπάλους που δεν θα αντιμετωπίσει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Παρόλα αυτά η ομάδα πρέπει να βελτιωθεί αν θέλει να περάσει και να σταθεί στους ομίλους του Champions League. Όμως η πορεία βελτίωσης και δημιουργίας ομοιογένειας δεν μπορεί να γίνει από την μια στιγμή στην άλλη. Η εικόνα με τον Βόλο ήταν άκρος θετική ειδικά με την σκέψη ότι η ομάδα έπαιζε την Τετάρτη και παίζει ξανά την Τρίτη τα πιο σημαντικά ματς της δεκαετίας. Ο Ιωαννίδης κράτησε μπάλες και εξουδετέρωσε τα αντίπαλα στόπερ δημιουργώντας προϋποθέσεις και για τον ίδιο αλλά και για

Άλλη μια δύσκολη νύχτα που δεν μπορείς να κοιμηθείς από τα νεύρα έφτασε στο τέλος της. Ευχαριστούμε παρόλα αυτά την ομάδα που μας χαρίζει τέτοιες στιγμές γιατί όσο υπάρχουν αυτές οι νύχτες θα σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός θα διεκδικεί αυτά που αρμόζουν στην ιστορία του. Πιο συγκεκριμένα στην αναμέτρηση με την Μπράγκα η ομάδα ηττήθηκε με 2-1 κρατώντας ανοιχτούς λογαριασμούς για την ρεβάνς του Ο.Α.Κ.Α. χάρη στο γκολ του Daniel Mancini στις καθυστερήσεις. Στον αγώνα η ομάδα μας μπήκε καλύτερα, πίεσε ψηλά και δεν άφησε στα πρώτα 20 λεπτά να συνεργαστούν οι μεσοεπιθετικοί της πορτογαλικής ομάδας. Δημιούργησε προϋποθέσεις για να βρει ένα γκολ, όμως στις δύο μεγάλες του ευκαιρίες δεν στάθηκε τυχερός.  Μετά τις πολλές διακοπές του αγώνα ο ρυθμός έπεσε και δόθηκε στην Μπράγκα ο χρόνος και η ηρεμία να ανασυνταχθεί. Στην συνέχεια άρχισε να γίνεται απειλητική με κύριο εκφραστή της τον Μπρούμα, τον οποίον έψαχναν διαρκώς οι συμπαίκτες του. Παρόλο που υπήρχαν επικίνδυνες στιγμές μέχρι το ημίχρονο το μ

         Αγαπητέ Παναθηναϊκέ,   Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να σου γράψω αυτό το γράμμα. Ένα γράμμα που ήθελα καιρό να σου γράψω αλλά δεν μου έδινες την ευκαιρία. Γιατί πάντα όταν φαινόταν ότι μπορούσες να σταθείς στα πόδια σου πάντα κάτι γινόταν και έπεφτες.  Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε ότι όλα τα ΚΑΛΑ πράγματα στην ζωή κάνουν κύκλους. Ότι δεν γίνεται πάντα όλα να πηγαίνουν ρολόι. Θα έρθει η στιγμή της κρίσης. Εγώ απαντούσα μα μόνο σε εμάς γίνεται αυτό (εδώ φανερώνεται και το μικρό της ηλικίας μου). Ο Ολυμπιακός γιατί οτιδήποτε γίνει θα είναι τόσο δυνατός; Η απάντηση που έλαβα ήταν κρυμμένη στα πρώτα λόγια που μου είπε, (με κεφαλαία).  Παρόλα αυτά, παρόλες τις δυσκολίες που θα σου γράψω το μέγεθος σου είναι τόσο μεγάλο που με έκανε να μην χάσω καμία στιγμή δίπλα σου. Με ανάγκασες να σε αγαπήσω και να σε στηρίξω με αστείους παίχτες. Παιδιά που δεν θα πέρναγαν ούτε από την μπουτίκ, εγώ καθόμουν και τους έβλεπα και τους πίστευα. Τότε διάβαζα τους νοσταλγούς να λένε ότι αυτό δε

Μετά από έναν τέτοιο αγώνα πραγματικά τι να πεις; Ποιές λέξεις είναι αρκετές για να περιγράψουν όλα αυτά που είδαμε να διαδραματίζονται στο Velodrome το βράδυ της Τρίτης; Μια φρικτή εκκίνηση και ένα από τα πιο δύσκολα ημίχρονα που έχει βιώσει ο Παναθηναϊκός στην ιστορία του. Δύο σημαντικές ατυχίες. Να δεχτείς γκολ στην έναρξη και στο τέλος του ημιχρόνου. Η εικόνα της ομάδας να είναι φρικτή και να αισθάνεσαι τυχερός στην ατυχία σου που το σκορ του αγώνα δεν έχει πάρει διαστάσεις διασυρμού. Ένα κέντρο με μια άμυνα παντελώς ασύνδετα και με την επιθετική γραμμή να μην μπορεί να συμμετάσχει στο παιχνίδι της ομάδας. Μια γηπεδούχο που με την ώθηση της κερκίδας έκανε οπότε ήθελε ότι ήθελε απέναντι στον συγκλονιστικό τερματοφύλακα του τριφυλλιού. Μόνος του λοιπόν κρατάει το σκορ σε επίπεδα όπου με ένα γκολ το ματς θα οδηγούνταν σε παράταση. Το πολυπόθητο ημίχρονο επιτέλους έρχεται και ο προπονητής της ομάδας μας εμψυχώνει τους ποδοσφαιριστές . Δίνει νέες οδηγίες προσαρμοσμένες στις συνθή

  Πρίν την ανάλυση του αγώνα, οφείλω στην συνείδηση μου να αναφερθώ στο τραγικό γεγονός που εξελίχθηκε στην Νέα Φιλαδέλφεια την Δευτέρα. Σε έναν τόπο όπου το μισός για το διαφορετικό δολοφόνησε την αγάπη ενός μικρού παιδιού. Γιατί η υποστήριξη μιας ομάδας είναι συναισθήματα και επιλογές ενός μικρού παιδιού. Κανένας δεν έγινε ποτέ του φίλαθλος μιας ομάδας με βάση πολιτικές ιδέες, επιτυχίες στο χορτάρι ή στα οπαδικά δρώμενα. Όλοι έγιναν μια ομάδα σε μια τρυφερή ηλικία και αυτό αντανακλούσε την σχέση με αγαπημένα άτομα.  Από αυτό λοιπόν δεν γίνεσαι δολοφόνος. Οι δολοφόνοι δεν έχουν χρώματα, οι δολοφόνοι δεν είναι οπαδοί είναι γελοίοι φασίστες που τρέφονται από το μισός για να καλύψουν τα κενά των ζωών τους. Αυτοί όμως πρέπει να απομονωθούν από το υγιές κομμάτι των οπαδών και των φιλάθλων.  Τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του θύματος και καλό παράδεισο στο παιδί. Ας ελπίσουμε κάποτε να γίνουμε Κολομβία... Τώρα για τον αγώνα.  Τι να πει κανείς; Ο Παναθηναϊκός γέμισε περηφάνια τον κόσμο

 Με τα 15 λεπτά που το τριφύλλι άγγιζε την αυτοκτονία να μοιάζουν σαν χιλιετία, η ομάδα συγκέντρωσε πολλές κακές εντυπώσεις. Η ομάδα δεν είναι ούτε τόσο καλή όσο έδειχνε το σκορ στην Σλοβακία, ούτε τόσο κακή όσο δείχνει η ισοπαλία στην Αθήνα. Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε μετά από χρόνια στην Ευρώπη και ο κόσμος δείχνει να ξεχνάει ότι θα παίξουμε με ομάδες καλύτερες ή στο ίδιο επίπεδο με εμάς. Αυτό είναι ασυνήθιστο δυστυχώς όταν έχεις συνηθίσει να παίζεις στο ελληνικό πρωτάθλημα που το επίπεδο του αγγίζει τον πάτο της Ευρώπης και κάθε επίθεση της αντίπαλης ομάδας είναι λόγος προβληματισμού. Μαζί με την ομάδα πρέπει να "εξετρωπαϊστεί" και ο κόσμος. Η αποδόμηση για δύο γκολ στο δεύτερο ματς δεν έχει λογική. Ας πάμε και στην ανάλυση. Η ομάδα μπήκε καλά στα πρώτα δέκα λεπτά και πέτυχε ένα απροσδόκητο γκολ από τον Sporar που έδωσε την εικόνα ότι η πρόκριση κρίθηκε. Όταν όμως δεν έχεις τίποτα δεν έχεις και τίποτα να χάσεις και η ουκρανική ομάδα γύρι