Αγαπητέ Παναθηναϊκέ

       

 Αγαπητέ Παναθηναϊκέ,

 

Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να σου γράψω αυτό το γράμμα. Ένα γράμμα που ήθελα καιρό να σου γράψω αλλά δεν μου έδινες την ευκαιρία. Γιατί πάντα όταν φαινόταν ότι μπορούσες να σταθείς στα πόδια σου πάντα κάτι γινόταν και έπεφτες. 

Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε ότι όλα τα ΚΑΛΑ πράγματα στην ζωή κάνουν κύκλους. Ότι δεν γίνεται πάντα όλα να πηγαίνουν ρολόι. Θα έρθει η στιγμή της κρίσης. Εγώ απαντούσα μα μόνο σε εμάς γίνεται αυτό (εδώ φανερώνεται και το μικρό της ηλικίας μου). Ο Ολυμπιακός γιατί οτιδήποτε γίνει θα είναι τόσο δυνατός; Η απάντηση που έλαβα ήταν κρυμμένη στα πρώτα λόγια που μου είπε, (με κεφαλαία). 

Παρόλα αυτά, παρόλες τις δυσκολίες που θα σου γράψω το μέγεθος σου είναι τόσο μεγάλο που με έκανε να μην χάσω καμία στιγμή δίπλα σου. Με ανάγκασες να σε αγαπήσω και να σε στηρίξω με αστείους παίχτες. Παιδιά που δεν θα πέρναγαν ούτε από την μπουτίκ, εγώ καθόμουν και τους έβλεπα και τους πίστευα. Τότε διάβαζα τους νοσταλγούς να λένε ότι αυτό δεν είσαι εσύ και να αναλύουν γιατί δεν πρέπει να ασχολούμαστε. Να βλέπουν μόνο μπάσκετ και να ξεχνούν όλα αυτά που έχεις πετύχει. Πως το άφησες αυτό; Πως το μεγαλύτερο τριφύλλι στον κόσμο έμεινε άπραγο και σμίκρυνε ώρα με την ώρα, μέρα με την μέρα, χρόνια με τα χρόνια; Πως κατάντησε να έχει να πάρει πρωτάθλημα από το 2010; Πως κατάντησε να έχει απαγόρευση μεταγραφών,-6 και μη ευρωπαϊκή συμμετοχή από το 2017 μέχρι πέρυσι; 

Το μεγάλο πρόβλημα όμως δεν κρύβεται στα παραπάνω. Τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά το millenium πραγματικά δεν έχουν κάτι καλό να θυμηθούν, να πιαστούν και να κάνουν υπομονή. Όμως έκαναν και πολύ μάλιστα. Αυτή η υπομονή έχει περάσει από χίλια κύματα. Όλα αυτά που ανέφερα πριν και πολλά άλλα όπως ότι έβλεπαν τα περισσότερα παιδιά στο σχολείο να γίνονται Ολυμπιακοί άλλα παιδιά από πράσινες οικογένειες να βλέπουν τον ηττοπαθή Παναθηναϊκό και να αλλάζουν ομάδα. Αυτά τα άφησες εσύ να συμβούν! Δεν προσπάθησες έστω και λίγο για την νέα γενιά να μην χάσει την ελπίδα της.

Παναθηναϊκέ μου είσαι κάτι το διαφορετικό. Πρέπει να το καταλάβεις πρώτα εσύ για να το περάσεις στους νέους. Ακόμα θυμάμαι μια προπόνηση που είχα και άκουγα τον προπονητή μου να ψιθυρίζει ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΘΑ ΠΕΙ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΨΥΧΗ. Εγώ να τον κοροϊδεύω και να του λέω ότι αυτό που τραγουδάς δεν υπάρχει και να μου απαντάει που να ήξερες εσύ. Πού να ήξερα; Αφού το είχες κόψει αυτό το σύνθημα από τα χείλη των φίλων σου. Αυτό το σύνθημα μου ξανά ήρθε στο μυαλό μετά την σπουδαία νίκη επί της ΜΑΡΣΕΙΓ! Μάλλον κάτι σημαίνει αυτό.

Παναθηναϊκέ μου, φαίνεται ότι πάλι βρίσκεις τα βήματα σου. Αφήνω εκτός διοικήσεις και πολιτικά. Ο Ιβάν σε ξανά σήκωσε. Όμως πρέπει να παραμείνεις εκεί και μόνος σου. Α και για να μην ξεχνιόμαστε ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ=Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ. Οπότε καλό είναι να κάνετε την αυτοκριτική σας.

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ,

                                                                                                       ΙΔΡΥΤΗΣ PAO ANALYSTS (19 ετών)