Άλλη μια δύσκολη νύχτα που δεν μπορείς να κοιμηθείς από τα νεύρα έφτασε στο τέλος της. Ευχαριστούμε παρόλα αυτά την ομάδα που μας χαρίζει τέτοιες στιγμές γιατί όσο υπάρχουν αυτές οι νύχτες θα σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός θα διεκδικεί αυτά που αρμόζουν στην ιστορία του.
Πιο συγκεκριμένα στην αναμέτρηση με την Μπράγκα η ομάδα ηττήθηκε με 2-1 κρατώντας ανοιχτούς λογαριασμούς για την ρεβάνς του Ο.Α.Κ.Α. χάρη στο γκολ του Daniel Mancini στις καθυστερήσεις.
Στον αγώνα η ομάδα μας μπήκε καλύτερα, πίεσε ψηλά και δεν άφησε στα πρώτα 20 λεπτά να συνεργαστούν οι μεσοεπιθετικοί της πορτογαλικής ομάδας. Δημιούργησε προϋποθέσεις για να βρει ένα γκολ, όμως στις δύο μεγάλες του ευκαιρίες δεν στάθηκε τυχερός.
Μετά τις πολλές διακοπές του αγώνα ο ρυθμός έπεσε και δόθηκε στην Μπράγκα ο χρόνος και η ηρεμία να ανασυνταχθεί. Στην συνέχεια άρχισε να γίνεται απειλητική με κύριο εκφραστή της τον Μπρούμα, τον οποίον έψαχναν διαρκώς οι συμπαίκτες του.
Παρόλο που υπήρχαν επικίνδυνες στιγμές μέχρι το ημίχρονο το ματς ήταν σε ισορροπία με τους πράσινους να έχουν χάσει τις μεγαλύτερες ευκαιρίες του αγώνα.
Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου μία πολύ καλή συνεργασία των ποιοτικών παικτών της πορτογαλικής ομάδας οδήγησε στο 1-0 και γέμισε απογοήτευση τους πράσινους, οι οποίοι έπρεπε να ανοιχτούν για να ισοφαρίσουν δίνοντας χώρο στην πολύ επικίνδυνη στις αντεπιθέσεις Μπράγκα.
Η ομάδα μετά το 1-0 δεν κατέρρευσε προσπάθησε να πάρει την μπάλα στα πόδια της και να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις, όπως η τεράστια χαμένη ευκαιρία του Σλοβένου επιθετικού που σε κενή εστία δεν κατάφερε να ισοφαρίσει. Από εκεί και μετά η ομάδα έπεσε ψυχολογικά όπως ήταν λογικό. Από μία αδράνεια και δύο ατομικά λάθη χάρισε ένα φθηνό γκολ στην Μπράγκα και το 2-0 έμοιαζε εύθραυστο καθώς η πλήρη απογοήτευση των πρασίνων έδωσε στιγμές στην Μπράγκα να κλειδώσει οριστικά την πρόκριση.
Ο Brignoli όμως δεν σταμάτησε ποτέ να δίνει το παρών και κράτησε σε δύο τεράστιες ευκαιρίες το σκορ σε φυσιολογικά επίπεδα, ώσπου ο Ιωαννίδης που είχε έρθει από τον πάγκο να βρει τον κορυφαίο πράσινο εχθές Mancini και εκείνος να ανάψει την φλόγα της ελπίδας για την αναμέτρηση στις 29 του Αυγούστου στην έδρα των πρασίνων.
Ατομικά κομβικός όπως πάντα ο τερματοφύλακας της ομάδας που πραγματοποίησε άλλο ένα σπουδαίο αγώνα. Το δίδυμο της άμυνας γενικά καλό αλλά με δύο τρία λαθάκια που δυστυχώς κόστισαν. Ο Juankar εξουδετερώθηκε επιθετικά αλλά δεν άφησε και χώρους στον πιο ποιοτικό παίκτη της Μπράγκα Ricardo Horta. Ο Βαγιαννίδης έφαγε πολύ φόρτωμα από την πλευρά του αλλά αντεπεξήλθε ικανοποιητικά κάνοντας και απειλητικά ανεβάσματα ανά διαστήματα.
Στο κέντρο ο Perez δεν έκανε το καλύτερο αλλά ούτε το χειρότερο ματς, ήταν κλεισμένος και δεν είχε αρκετές επιλογές ώστε να ανοίξει το γήπεδο. Ο Vilhena δεν ήταν καλός ειδικά όσο περνούσε η ώρα. Φοβόταν να πάρει ρίσκα και κοίταγε μόνο την πάσα πίσω. Ο Djuricic είναι παίκτης που με την ποιότητα του είτε θα δημιουργήσει κενά είτε θα πάρει φάουλ και αυτό το κατάφερε χωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα συμμετοχικός καθώς δεν τον άφηναν.
Ο Palacios πολύ δραστήριος το οποίο είναι θετικό αλλά του έλειψε είτε η τύχη είτε η καθαρή σκέψη για να γράψει γκολ ή ασιστ. Ο Mancini από την άλλη λιγότερο συμμετοχικός από τον συμπατριώτη όμως δημιούργησε στο δεύτερο ημίχρονο περισσότερα και μεγαλύτερα ρήγματα που οδήγησαν στις μεγαλύτερες ευκαιρίες της ομάδας. Γενικά ο Dani είναι ένας παίκτης που τον αδικεί ο χρόνος και ο τρόπος που ήρθε στην ομάδα. Πιστεύω είναι πολύ συμπαθής παίκτης με πολύ ποιοτικά χαρακτηριστικά και μόνο αρνητικό που φαίνεται σταδιακά να βελτιώνει είναι η τελική απόφαση. Όμως το κόστος της μεταγραφής (υπερβολικό) και ο χρόνος της μεταγραφής (ήθελες μεταγραφές για να κλειδώσουν το πρωτάθλημα και ήρθαν Mancini, Klainhaisler, Puchacz) νομίζω αδικούν την κρίση του κόσμου απέναντι του.
Ο Sporar. Ο Sporar έρχεται από μια χρονιά που ο Παναθηναϊκός άλλο σκόπευε να παίξει και άλλο έπαιξε εν τέλει, ψίλωσε απότομα και αντί να διεκδικήσει την δεύτερη θέση κλήθηκε να οδηγεί την κούρσα του πρωταθλήματος, οδηγώντας την ομάδα (σε συνάρτηση με την απώλεια του Aitor) σε ένα παιχνίδι λιγότερων ευκαιριών με σκοπό την προστασία των μετόπισθεν. Ο Sporar είναι φορ της μίας επαφής στην μικρή περιοχή και η ομάδα πέρυσι το έκανε ελάχιστες φορές αυτό με αποτέλεσμα την απαξίωση του Σλοβένου επιθετικού.
Ο ίδιος έπεσε ψυχολογικά και η απόδοση του έπεσε και αυτή. Το πιο εκνευριστικό με την χθεσινή ευκαιρία είναι ότι είναι με μία επαφή στην μικρή περιοχή, δηλαδή το δυνατό του σημείο. Το πρόβλημα πιο είναι, ο Γιοβάνοβιτς θεωρούσε εξ αρχής τα λεφτά πολλά για την μεταγραφή του και την καθυστερούσε αλλά ο πρόεδρος της ομάδας Γιάννης Αλαφούζος πίεσε τον προπονητή ώστε να τον δεχτεί. Ο Αλαφούζος επένδυσε πολλά και δεν έχει σκοπό να παρατήσει έτσι την επένδυση του. Για αυτό ενώ ο Παναθηναϊκός ανέβηκε επίπεδο, ο Σλοβένος είχε αποκτηθεί με σκοπό να βοηθήσει στο αρχικό επίπεδο. Στα μάτια μου είναι χρήσιμος ποδοσφαιριστής και φοράει την μπλούζα της ομάδας οπότε οι κατάρες είναι εμετική συμπεριφορά, αλλά ακόμα χειρότερη συμπεριφορά είναι η ρίψη ευθυνών στον προπονητή. Η διοίκηση έχει δώσει 3.5 εκατομμύρια για την απόκτηση του και 1.5 στον ίδιο και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΘΕΣΗ να δώσει άλλα για την ίδια θέση, ούτε να τα κάψει παραγκωνίζοντας τον. Μην ξεχνάμε ότι ο Αλαφούζος ΔΕΝ αγαπάει την ομάδα.
Η λύση εδώ που φτάσαμε και εφόσον δεν θα έρθει μια πρόταση αγοράς του παίκτη στα 3+ εκατομμύρια είναι να αποδεχτεί η διοίκηση πρώτα και να μεταφέρει στον προπονητή ότι ο παίκτης είναι μονοδιάστατος, ας στηρίξουμε τον Ιωαννίδη μέχρι τέλους και ας έρχεται από πίσω ο Σλοβένος.
Όσο για τον Φώτη παρά τους ύμνους που του γράφουμε νιώθω ακόμα ότι τον αδικούμε και ελπίζω φέτος να κάνει breakout season. Ο Bernand καλός από τον πάγκο, οι υπόλοιποι δεν φάνηκαν για να κριθούν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου