“Failure is not an option.”

   Καλημέρα κι από Desperado! Σάββατο σήμερα και είπα να ανοίξω πάλι το δημόσιο ημερολόγιό μου και να γράψω δυο πραματάκια καθώς έχω λίγο ποιοτικό χρόνο. Πάμε να μαζέψουμε λοιπόν τις μπίλιες του μυαλού μας και να τις βάλουμε στο βαζάκι…

   Αυτή η εβδομάδα μου προσέφερε ερεθίσματα και αφορμή να αναφερθώ σε ορισμένα θέματα, κάποια προκρίνονται και άλλα θα πάνε για πιο μετά. Θα είμαι πηγαίος, όπως πάντα άλλωστε, ίσως και λίγο χαοτικός, αλλά θα προσπαθήσω να μην σας μπερδέψω, πολύ…

Πάμε!

   Κεφάλαιο πρώτο, δεν μπορώ να μην δεν ασχοληθώ, που λέει και αυτή η συμπαθέστατη ρήση, με το φαινόμενο Φώτης. Όχι δεν είναι μόνο ότι έπαιζε μόνος του την Ολλανδία και έκανε κομπολόι την αμυντική γραμμή με τον van Dijk και τον δύστυχο τον Geertruida να τα βρίσκουν σκούρα. Σημειωτέον ο Geertruida είναι από τους αμυντικούς που είχα διακρίνει παρακολουθώντας τους Οράνιε, παίχτης της Πρωταθλήτριας Feyenoord και άξιος αντικαταστάτης του τραυματία παιχταρά Timber, αλλά…

Αλλά το παιδί αυτό, ο Φώτης είναι όπως το είπα ένα φαινόμενο και όχι μόνο για την τεχνική, το engagement και το work ethic κατά την διάρκεια του αγώνα, αλλά και στις προπονήσεις φυσικά, γιατί αλλιώς δεν θα εμφάνιζε τόσο μεγάλη εξέλιξη σε καθημερινή πλέον βάση, ώστε να μην είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε το ταβάνι του.

   Γυαλίζει το μάτι του, δεν είναι μόνο ένας πολύ καλό παίχτης, αλλά διαθέτει εκείνα τα qualities, εκείνα τα traits στην προσωπικότητα του που τον οδηγούν στην διάκριση με τρόπο προκαθορισμένο. Για την ακρίβεια, για να το προσδιορίσω καλύτερα μιλάω για την αυτοπεποίθηση που βγάζει μέσα από την γλώσσα του σώματος, πιστεύεις ότι θα περάσει από πάνω τους να το πούμε απλά, δεν τους βλέπει…

   Αυτό σε συνδυασμό με μία ταυτόχρονη προσγειωμένη αντίληψη της πραγματικότητας, θέληση για δουλειά και προσήλωση στον στόχο, χωρίς υπερφίαλες δηλώσεις ή εκφάνσεις δημιουργεί ένα αξιοζήλευτο πακέτο που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ άν ενώσεις τις τελίτσες να μην σε οδηγήσει στην ανέλιξη επαγγελματικά, αλλά και γενικότερα.

Το κλειδί είναι η ισορροπία.

Σίγουρα στο αιώνιο ερώτημα nature or nurture απαντάμε ότι είναι και θέμα χαρακτήρα, πρωτίστως ενδεχομένως, αλλά δεν μπορώ να μην βγάλω το καπέλο στην οικογένεια αυτού του παιδιού. Οι άνθρωποι έχουν κάνει πράξη αυτό που έχω δει βαμμένο πολύ εύστοχα πάνω σε έναν σχολικό τοίχο:

«Πίσω από ένα παιδί με αυτοπεποίθηση υπάρχει ένας γονέας που πρώτα πίστεψε σε αυτό»

και νομίζω αυτό τα λέει όλα.

   Σήμερα ξεκίνησα λίγο αλλιώς, όχι τόσο αμιγώς ποδοσφαιρικά, αλλά είμαι εδώ για να δίνω μια άλλη ματιά και νομίζω ο Φώτης είναι παράδειγμα προς μίμηση, ένα case study πώς μπορεί κανείς να διάγει τον βίο του με αυτοπεποίθηση και να μεταδώσει αυτό το modus operandi και στην νέα γενιά.

Μπορεί κανείς να αλλάξει τον τρόπο σκέψης μιας γενιάς δίνοντας μια θετική αύρα, μια φρεσκάδα και μια πίστη στις δυνατότητές της, παραδειγματιζόμενος από άτομα σαν τον Φώτη, άλλωστε όπως έλεγε και ο Black Mamba:

“Failure is not an option.”

Να το κάνουμε πενηνταράκια. Δεν σημαίνει ότι δεν θα αποτύχεις, όλοι αποτυγχάνουν, αλλά η αποτυχία είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας, η αποτυχία είναι ΠΡΟΪΟΝ της απόπειρας για βελτίωση και ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ για την επιτυχία και δεν προσδιορίζει, δεν καθιστά αποτυχημένο αυτόν που προσπαθεί.

   Εφόσον κανείς συλλάβει αυτήν την προσέγγιση θα αποτινάξει την έννοια της αποτυχίας από την καθημερινότητά του, θα προσπαθεί απενοχοποιημένα να γίνεται καλύτερος και θα γίνει καλύτερος, πολύ καλύτερος.

Ο συνδυασμός αυτοπεποίθησης, που όπως είπαμε πηγάζει από την απενοχοποίηση της προσπάθειας και την αποσύνδεσή της με το άτομο και της αυτογνωσίας - ταπεινότητας είναι μοναδικός.

Κατά την γνώμη μου, όλοι μας οφείλουμε να έχουμε αυτογνωσία ή να την επιδιώκουμε και ταπεινότητα, σε συνδυασμό πάντα με την αυτοπεποίθηση. Όλες οι μεγάλες προσωπικότητες είχαν αυτοπεποίθηση, πιο φωναχτή ή πιο ήσυχη, αλλά και ταπεινότητα. 

Με λίγα λόγια, όταν γνωρίζεις τί αξίζεις δεν έχεις ανάγκη να δειχτείς, είσαι ταπεινός…

Άν θες να γίνεις ταπεινός κοίτα γύρω σου, ο πατέρας μου μου έλεγε πάντα:

«Υπάρχει πάντα κάποιος καλύτερος από σένα.»

   Αρχικά αυτό μπορεί να ακούγεται intimidating, αλλά δεν είναι, το αντίθετο μάλιστα, σου δίνει άμεσα και σου υπενθυμίζει αυτό ακριβώς, παίρνοντας από πάνω σου την ανάγκη και το βάρος να γίνεις ο καλύτερος.

Άν κάτι θα είχε νόημα να μας μείνει από αυτήν την κουβέντα είναι να προσπαθείς να γίνεις το δικό σου καλύτερο, η καλύτερη δίκη σου έκδοση.

   Φέρνω την λούπα στην αρχή και επανέρχομαι στην παρατήρηση της πορείας του Φώτη και πού θα τον πάει αυτό το ταξίδι από την γενέτειρα Χαλκίδα και τον Λεβαδειακό στον Παναθηναϊκό από σπόντα και πώς με τις κατάλληλες συνθήκες και το ευτυχές timing της έλευσης του Ιβάν, το παιδί αυτό ανέπτυξε το potential και όπως είπαμε δεν ξέρουμε πού θα σταματήσει…

Σε ιδιωτικές συζητήσεις έχω εκφράσει την άποψη ότι ο Φώτης έχει το γκολ και μάλιστα πολύ, για να δούμε…

   Ο Ιωαννίδης, λοιπόν είναι ένα σέντερ-φορ υπερμοντέρνο θα τον χαρακτήριζα, στον τρόπο παιχνιδιού του καθώς έχει τον όγκο, το σώμα να βάλει πλάτη, αλλά και την τεχνική να υποδεχτεί, αλλά και να γυρίσει με πρόσωπο και να μπουκάρει κατά μέτωπο, όπως έχουμε δει και πέρσι, αλλά και φέτος σε Ελλάδα και Ευρώπη που λίγο έλλειψε για να κάνει γκολ highlight.

   Εδώ μπαίνει ο #ΣΓΟΙ στην συζήτηση, γιατί μιλάει, όπως πάντα με τις πράξεις του, όπως όλοι οι σοβαροί άνθρωποι και όχι οι πομπώδεις ή οι σοβαροφανείς, που επέλεξε να μην πάρει πρωτοκλασάτο φορ πέραν του Σπόραρ που πήρε πέρσι με αρκετά χρήματα και θέλει να τον βγάλει, να σκοράρει και αυτός τακτικά και να αποτελέσει και αυτός καταλύτη για την πορεία της ομάδας. Πίσω από τους 2 υπάρχει ο «καλύτερος 6ος παίχτης» Γερεμέγεφ…

Αποτέλεσμα της επιλογής του Majstor; Ο Φώτης που με το «7» ξυπνάει ένδοξες μνήμες ☘️

Για άλλη μια φορά σε ευχαριστούμε Ιβάν για αυτό που φτιάχνεις στον Παναθηναϊκό! 

Ευχαριστώ για την προσοχή σας, τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου,

Desperado 🥷☘️

ΥΓ: Ναι θα βάλω και σκάκι, σωστά μαντέψατε, άλλο ένα εργαλείο να εξασκήσεις την ταπεινότητα…

ΥΓ1: Επανήλθα για να επισημάνω στο κομμάτι της επικαιρότητας του ντέρμπι της Κυριακής, ότι ο Ιβάν, άν είναι ακριβή αυτά που μαθαίνω από το ρεπορτάζ έρχεται να μου δώσει απάντηση στο ερώτημα που με ταλάνιζε της τελευταίες μέρες, σχετικά με τα πρόσωπα που θα υπηρετούσαν το πλάνο του…

   Με προβλημάτιζε η πιθανότητα να ξεκινούσε με τον Ρούμπεν αμυντικό χαφ, σκεπτόμενος την βέβαιη στόχευση από τον αντίπαλο, σε συνδυασμό με την έλλειψη του Μάγκνουσον ώς πόλου ανάπτυξης, με σκοπό την φθορά και αδρανοποίησή του…

Φαίνεται όμως πως το σκέφτηκε και ο Ιβάν αυτό (γέλια) μελετώντας τα προηγούμενα ματς με τον Ολυμπιακό εκτός έδρας, αλλά και εντός και επιλέγει να ξεκινήσει τον Αράο αμυντικό χαφ, που προσφέρει την δυνατότητα πιο κάθετου - άμεσου παιχνιδιού, αλλά είναι και πιο φρέσκος… 

Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που θα ξεκινήσει, άν ξεκινήσει τον Μπερνάρ αριστερά, σαν πλάγιο play maker, συγκλίνον με ανάποδο πόδι για κάθετη ή και μπούκα - σουτ για να μην ποδοπατηθεί από τους «ελέφαντες» στην μεσαία γραμμή. Αυτός και ο κουρασμένος designated target Ρούμπεν είναι ένας από τους κύριους λόγους της καθολικής υπεροχής του Ολυμπιακού στο περσινό 0-0 της κανονικής διαρκείας του Πρωταθλήματος. Αυτό το ματς να είστε βέβαιοι, όπως και αλλά ματς κλειδιά και κυρίως ντέρμπι, τα μελέτησε ο Ιβάν ή μάλλον τα έκανε φύλλο και φτερό…

   Έτσι λοιπόν απαντώ και στους προβληματισμούς, μέσω του Majstor δηλαδή των φίλων Παναθηναϊκών και όχι μόνο που μιλούν για «αλλαγμένο Παναθηναϊκό, που δεν ανταπεξέρχεται στα ντέρμπι (τόσο καλά) όπως πέρσι, ότι έχει χάσει το μέταλλο κλπ», απαντώ λέγοντας «καθήστε και θα δούμε τί μας έχει ο coach για πιο μετά»

Είναι σαν το μενού ενός καλού μάγειρα που σε κρατάει σε αγωνία για τα επόμενα πιάτα… (γέλια)

   Όπως ανέφερα και σε προηγούμενο post δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο coach θα βγάλει το καλύτερο από το roster της ομάδας, από όλους και μην παραξενευτείτε άν επαναφέρει και τον Κλάινχαϊσλερ στο rotation, μόλις γίνει εντελώς καλά.

Όλοι υπολογίζονται.

Τώρα κατά τη διάρκεια του ματς, όταν και άν χρειαστεί άλλο στόπερ θα μετατοπίσει τον Αράο πίσω και θα βάλει μέσα τον φρέσκο Ρούμπεν να δώσει τα ποιοτικά λεπτά του… Έτσι θα τον έχεις με «λιγότερα χιλιόμετρα στο κοντέρ» διαθέσιμο όλη την χρονιά και δεν θα τον κάψεις.

   Και στο βάθος έχω και μια ελπίδα να δούμε έστω και στο Κύπελλο Φίκαι, που έχοντας δει από κοντά τί μπορεί να κάνει με την μπάλα στα πόδια, στα φιλικά πιστεύω ότι έχει λαμπρό μέλλον και αυτός!

   Αυτά, τα λέμε, ίσως σύντομα μιλήσω και λίγο για μπάσκετ, να πω κι εγώ την γνώμη μου, χαιρετώ.