PAO ANALYSTS

 Με το θέμα των ανανεώσεων και των μεταγραφών να καίει ας δούμε αναλυτικά και κυνικά τα δεδομένα για την νέα χρονιά. Ας το πιάσουμε από την αρχή. Δημήτρης Κουρμπέλης, ο αρχηγός της ομάδας, αγωνίζεται ως 6 και ως στόπερ και φέτος δοκίμασε στο 8. Είναι 6 που κάνει για τον Παναθηναϊκό αλλά δεν παίζει με τέτοιο 6 ο προπονητής. Ταυτόχρονα είναι 8 που δεν κάνει για τον Παναθηναϊκό αλλά δείχνει να τον εμπιστεύεται ο προπονητής. Άσχετα από τις αγωνιστικές αναλύσεις όμως υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι. Το κομμάτι της ποδοσφαιρικής συνέχειας, της ιστορίας, της ψυχής. Ο Κουρμπέλης έχει τα φόντα να γραφτεί με τα πιο πράσινα γράμματα στην ιστορία. Ο αρχηγός φαίνεται στα δύσκολα. Όταν το καράβι πήγαινε στα βράχια δεν εγκατέλειψε το πλοίο για να πάει στον ΠΑΟΚ. Έμεινε στον Παναθηναϊκό στα πιο δύσκολα χρόνια που θα δει ποτέ το τριφύλλι (ευχή). Δεν πρέπει να φύγει, πρέπει να μάθουμε να δίνουμε στους παίκτες σημαίες αυτά που αξίζουν. Το σωστό λοιπόν είναι να μείνει ο αρχηγός και ταυτόχρονα να έρθει και άλ

Το ΟΑΚΑ ήταν ανέκαθεν το σπίτι του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Σε αυτό ζήσαμε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του τμήματος, αυτό νιώθαμε ανέκαθεν σπίτι μας. Πλέον ως τέτοιο αναγνωρίζεται και από την πολιτεία με την παραχώρηση του για τα επόμενα 49 χρόνια στην ΚΑΕ. Αν και λεπτομέρειες σχετικά με τους όρους δεν έχουν γίνει απόλυτα γνωστές, τα οφέλη για την ομάδα ΕΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ αξιοποιηθεί σωστά θα είναι πολλά. Θα μπορεί να χτίσει σε στέρεες βάσεις το μέλλον της είτε αυτό περιλαμβάνει τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο είτε όχι. Εννοώ ότι ακόμα και αν επιμείνει στην απόφαση του να αποχωρήσει ο μεγαλομέτοχος , ευκολότερα θα μπορέσει να βρει έναν σοβαρό αγοραστή αν έχει σαν περιουσιακό στοιχείο ένα τέτοιο γήπεδο. Δικό σου γήπεδο σημαίνει αυτόματα αύξηση εσόδων. Πηγές από όπου μπορεί να αντλήσει έσοδα πολλές. Αρχικά η ονοματοδοσία. Το ΄΄Παύλος Γιαννακόπουλος΄΄ όπως έχει προαναγγελθεί μπορεί να είναι ουσιαστικά το όνομα αλλά δεν είναι απαγορευτικό να χρησιμοποιείται τυπικά το όνομα χορηγού(Κάτι αντίστοιχο συμ

  Τέλος της χρονιάς λοιπόν με μια ισοπαλία με τον Άρη να σφραγίζει την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα. Το παιχνίδι δεν σηκώνει ανάλυση καθώς η ομάδα δεν ήταν σε θέση ούτε σωματικά ούτε συναισθηματικά να διεκδικήσει κάτι παραπάνω. Οπότε προχωράμε στον απολογισμό της χρονιάς. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή. Στα αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε την σεζόν με αποκλεισμό από το Europa Conference League από την Σλάβια, με μια διαιτησία να επηρεάζει το αποτέλεσμα, με προβλήματα covid λίγες ημέρες πριν των αγώνα και με καθυστέρηση στην ένταξη των μεταγραφών. Στην συνέχεια έρχεται ο εκπληκτικός πρώτος γύρος του πρωταθλήματος με 37 βαθμούς σε 13 αγώνες. Μετά διακοπή για να πάρει ο κοντός αυτό που αξίζει στο Μουντιάλ. Και μετά επιστρέφουν οι εφιάλτες τον Γενάρη με αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ στους 8 του κυπέλλου και μαζεμένες απώλειες βαθμών στο πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός παρόλα αυτά φτάνει στα playoffs ακόμα πρώτος. Φτάνοντας στο τέλος ο Παναθηναϊκός τερματίζει δεύτερος μετά από όλα όσα συνέβησαν.

 Πριν λίγο καιρό εγραψα τις σκέψεις μου για τον Παναθηναϊκό της νέας σεζόν. Δεν ασχολήθηκα ούτε με ονοματολογία ούτε με χρήματα. Είπαμε κάποια πράγματα ως προς την νοοτροπία του ιδιοκτήτη και πως θα ξανά δούμε την ομάδα μας εκεί που πρέπει.   Νομίζω όμως ότι έφτασε η στιγμή να πούμε κάποια πράγματα για τα ονόματα που ακούγονται αλλά και για τον νέο μας προπονητή.   Η αλήθεια είναι ότι δεν ξαφνιαζομαι από τα μεγάλα ονόματα που ακούγονται. Πώς αλλιώς θα καταφέρει ένας τόσο μεγάλος οργανισμός να επιστρέψει στη κανονικότητα; Με σωστό πλάνο; Με σκάουτινγκ; Με μπασκετική λογική; Εννοείτε πως όχι. Στον Παναθηναϊκό κόσμο όλα αυτά δεν ισχύουν. Θα πούμε ότι κλείσαμε τον Βιλντοζα με υπεραξία γιατί αλλιώς σιγά μην μας επέλεγε. Θα πούμε ότι δίνουμε λευκή επιταγή στον Καμπατσο που κάθε μέρα δίνουμε 1 εκατομμύριο παραπάνω.  Έτσι λύνονται τα προβλήματα. Βάζεις βαθιά το χέρι στην τσέπη.   Πάμε στον Αταμάν. Είχα κάνει ένα tweet όταν είχε ξενερώσει λίγο ο κόσμος επειδή αποφασίσαμε να προχωρήσ

  Το βραδύ πέρασε δύσκολα, αλλά προσωπικά έγινα Παναθηναϊκός στα πολύ δύσκολα οπότε η τωρινή κατάσταση μου γεννάει άλλα συναισθήματα. Έγινα Παναθηναϊκός από παιδάκι αλλά ποτέ σαν έφηβος δεν ασχολήθηκα. Όπως εγώ έτσι και πολλοί από την γενιά μου δεν μας άρεσε η σαπίλα του ελληνικού πρωταθλήματος. Κάποιοι ασχολήθηκαν με το μπάσκετ κάποιοι ασχολήθηκαν με το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και λίγοι ασχολήθηκαν ενεργά με το ποδοσφαιρικό τμήμα του Π.Α.Ο.  Όλα άλλαξαν για εμένα το καλοκαίρι του 2018. Όταν μαθαίνεις ότι η ομάδα δίνεται φαβορί για υποβιβασμό επειδή κάποιος τράβηξε την πρίζα με αποτέλεσμα να μπορούμε να κάνουμε μια μεταγραφή ελεύθερου ξένου, να γεμίσει η ομάδα με παιδιά από τις ακαδημίες και να έχουμε και μια απαγόρευση να βγούμε Ευρώπη για τρία χρόνια. Το σύνολο που έφτιαξε τότε ο Γιώργος Δώνης ήταν αυτό που έφτιαξε τους ισχυρούς δεσμούς με την ομάδα. Δύο χρόνια μετά ήρθε ο ίδιος κάποιος με πριν να διαλύσει με το έτσι θέλω αυτό το επιτυχημένο project. Ακολούθησαν οι Πογιάτος Μπόλονι με τ

  Με τους παλμούς να πέφτουν σιγά σιγά από όσα είδαμε στο πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα της Ευρώπης (τι φτάσαμε να λέμε και να ισχύει και από πάνω) η βαθμολογία λίγο πολύ έμεινε ίδια. Οι δύο ισοπαλίες στα σημαντικά ματς που είδαμε δείχνουν το άγχος με το οποίο παίζουν οι δύο ομάδες. Δεν είναι εύκολο για κανένα να χαθεί το πρωτάθλημα σε αυτό το σημείο της σεζόν. Οι παίκτες το γνωρίζουν και δεν μπορούν να παίξουν απελευθερωμένα.  Στο χθεσινό ματς στην Λεωφόρο ο Γιοβάνοβιτς άλλαξε το σχηματισμό σε 4-4-2 δείχνοντας ότι ήθελε από νωρίς να προηγηθεί στο σκορ αλλά και επίσης να εκμεταλλευτεί την πειραματική σύσταση των στόπερ του ΠΑΟΚ. Το πλάνο πέτυχε με τον Mancini να ανοίγει το σκορ μόλις στο 9ο λεπτό. Ακολούθησαν χαμένες ευκαιρίες και από τις δύο ομάδες με τον ρυθμό όμως να βολεύει τον δικέφαλο του βορρά ο οποίος παρά τις απουσίες του είχε την μπάλα και προσπαθούσε να δημιουργήσει. Εδώ να σχολιάσουμε ότι ο ΠΑΟΚ έχει θέματα όταν δεν έχει ο ίδιος την μπάλα, γεγονός που με δύο χαφ δεν μπορούσε

 Έχουμε ξεχάσει όλα αυτά τα χρόνια πως είναι να υπάρχουν 2 και παραπάνω καλές ομάδες που να διεκδικούν το πρωτάθλημα μέχρι τον Μάιο. Ένα βράδυ σε μια Λεωφόρο που δεν έβραζε όσο θα έπρεπε για έναν αγώνα τέτοιου βεληνεκούς. Καλώς ή κακώς τα μεγάλα ματς είναι και τα εμπορικά με τον παλμό να μην είναι αυτός που άρμοζε στην περίπτωση. Στα αγωνιστικά τώρα, η ΑΕΚ ήθελε την νίκη και μόνο την νίκη, δεν τα κατάφερε. Ο Παναθηναϊκός ήθελε την νίκη και μόνο την νίκη, δεν τα κατάφερε. Με την ισοπαλία κάνεις δεν έμενε φανερά ευχαριστημένος αλλά και κάνεις δεν έμενε φανερά απογοητευμένος. Η κάθε πλευρά έχει την δικιά της επιχειρηματολογία για το ποιόν ευνοεί το Χ. Από την μια η ΑΕΚ με το πιο βατό πρόγραμμα σε σχέση με το τριφύλλι (Ολυμπιακό μέσα, Άρη έξω, Βόλο μέσα) και από την άλλη ο Παναθηναϊκός που με επικίνδυνο πρόγραμμα (ΠΑΟΚ μέσα, Ολυμπιακό έξω, Άρη μέσα) αλλά άμα τα κερδίσει όλα το σηκώνει. Η ΑΕΚ δεν είχε τίποτα να χάσει, είναι ομάδα που αρέσκεται στο να ρισκάρει, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό τ