Ο Lorenzo και οι άλλοι...

Εικόνα
Πριν καλά καλά κοπάσουν οι πανηγυρισμοί από το κλείσιμο της χρονιάς που επιβεβαίωσε με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι ο Βασιλιάς του ελληνικού μπάσκετ επέστρεψε για τα καλά , οι πράσινοι μπαίνουν το ίδιο εντυπωσιακά στην off-season κάνοντας δικό τους τον Lorenzo Brown. Όπως κάθε καλοκαίρι , ονόματα ξεκίνησαν να ακούγονται από την επόμενη μέρα των ελληνικών τελικών. Η διάθεση της διοίκησης είναι ξεκάθαρη για συνεχή βελτίωση της ομάδας , κανείς όμως δεν νομίζω να περίμενε να γίνει μια τέτοια μεταγραφή τόσο σύντομα. 5 μέρες μόλις μετά τον τελευταίο τελικό του πρωταθλήματος, οι πράσινοι κινήθηκαν αστραπιαία και έκαναν δικό τους ένα από τα καλύτερα guard της Euroleague , δημιουργώντας μία πανίσχυρη περιφέρεια αντικαθιστώντας άμεσα τον Luca Vildoza που αναμένεται να αποτελέσει παρελθόν. Ο Lorenzo Brown θεωρητικά είναι ένα από τα καλύτερα fit για την ομάδα και το μπάσκετ Ataman. Μπορεί να παίξει άνετα και στις δύο θέσεις των guard, εξαιρετικός χειριστής και μαέστρος στο pick&roll . Ικανότατος

WE ARE BACK!!!

 


Σε πόσους είχε λείψει αυτό το συναίσθημα; Σε όσους είχαν ζήσει το ευρωπαϊκό της Βαρκελώνης το 2011, σίγουρα πολύ. Σε όσους δεν το είχαν ζήσει, έμαθαν πως είναι.

Λόγω υποχρεώσεων είχα καιρό να γράψω κάτι. Τώρα δεν γινόταν να μην βρω χρόνο. Ο Παναθηναϊκός μας είναι για 7η φορά Πρωταθλητής Ευρώπης και υπενθύμισε σε όλους ότι είναι χωρίς καμία αμφιβολία η πιο πετυχημένη ομάδα του ελληνικού αθλητισμού διαχρονικά. Τόσο απλά.

Το δε 7/7 σε τελικούς Ευρωλίγκας και 7/8 γενικότερα σε καθιστά συνώνυμο της λέξης ''Winner''.

Αν δεν κάνω κάποιο λάθος επίσης , οι νίκες με 15+ πόντους και στους δύο αγώνες του F4 είναι μοναδικό.

Όταν το φθινόπωρο ο Ataman χωρίς κανέναν ενδοιασμό μας προέτρεπε να κλείσουμε εισιτήρια για το Final4 , οι περισσότεροι , αν όχι όλοι , διατηρούσαμε αμφιβολίες. Ναι βλέπαμε ότι έχει γίνει μεγάλη και σοβαρή επένδυση αρχικά με προπονητή από το πάνω ράφι και στην συνέχεια και σε παίχτες, αλλά ποιος φανταζόταν ότι μέσα σε 9 μήνες αυτή η παρέα θα έγραφε το όνομα της στις χρυσές σελίδες της ιστορίας μας;

Αυτό που κατάφεραν είναι εξαιρετικά σπάνιο και εντυπωσιακό. 
-Ολοκαίνουργια ομάδα ( σε σχέση με το περσινό ρόστερ παρέμειναν μόνο Grigonis, Καλαϊτζάκης)
-Νέος προπονητής και επιτελείο
-Εξαιρετικά περιορισμένο rotation καθ'όλη την διάρκεια της χρονιάς.

Όλα τα παραπάνω σίγουρα σε έκαναν από την μία να είσαι αισιόδοξος ότι κάτι χτίζεται μεν , αλλά από την άλλη κανείς δεν φανταζόταν ότι το βράδυ της 26ης Μαϊου θα ράβαμε το 7ο.

Κεφάλαιο Lessort. Όπως λέγαμε και κατά την διάρκεια της χρονιάς λάθη έγιναν. Το ότι για παράδειγμα φτάσαμε να παίζουμε επί της ουσίας με έναν Center όλη την σεζόν ήταν τρομερά ριψοκίνδυνο. Ευτυχώς ο Γάλλος αποδείχθηκε ατσάλινος και στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν κατάπιε όποιον σέντερ έπεσε πάνω του. Το στατιστικό που καταγράφηκε ότι στο F4 συνολικά πέτυχε 34 πόντους και δέχθηκε ΣΥΝΟΛΙΚΑ από ΟΛΟΥΣ τους αντίπαλους Center της Φενέρ και της Ρεάλ 22(!) είναι εξωπραγματικό.

Το κλειστό rotation του coach όλη την σεζόν ήταν επίφοβο σε περίπτωση κάποιου σοβαρού τραυματισμού , αλλά εκ του αποτελέσματος απέδειξε ότι βοήθησε στο να χτίσουν ευκολότερα χημεία 10 νέοι παίχτες σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Κεφάλαιο Σλούκας. Ποτέ δεν ήμουν και ούτε τώρα θα γίνω ο μεγαλύτερος θαυμαστής του. Στα δικά μου μάτια δεν μπορεί να πλησιάσει ούτε Διαμαντίδη ούτε Σπανούλη. ΑΛΛΑ. Τα συνολικά του επιτεύγματα μαρτυρούν ότι είναι ένας εξαιρετικός παίχτης. Με τα θετικά και τα αρνητικά του. Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένοι παίχτες μπορούν να ταιριάξουν άριστα με κάποιες συγκεκριμένες ομάδες κάποιες συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, και ο Σλούκας κούμπωσε άριστα με αυτό που ήθελε να κάνει ο Παναθηναϊκός το 2024. Ο Παναθηναϊκός έψαχνε έναν PG που θα παίρνει τις αποφάσεις στις κρίσιμες στιγμές ενός αγώνα και ο Σλούκας έπαιξε άριστα αυτόν τον ρόλο. Του έδωσε την μπαγκέτα του μαέστρου και αυτός του έδωσε το Know-How του πως φτάνω σε ένα Final4. Και πως το κατακτάω. Ο Παναθηναϊκός έφτασε τα 7 και ο Σλούκας τα 4.

Κεφάλαιο Nunn. Ο ερχομός του άλλαξε την μοίρα της σεζόν. Και αυτό γιατί κατά πρώτο λόγο προσέθεσε ένα επιθετικό πολυβόλο στο οπλοστάσιο του Ataman και από την άλλη αντικαθιστώντας το (πουλέν) Kyle Guy διόρθωσε τις αμυντικές αστοχίες στην περιφέρεια καθώς ο αμερικανος απέδειξε ότι μπορεί να παίξει και πολύ καλή άμυνα. Χωρίς τον αμερικανό και η χρονιά του Σλούκα δεν θα ήταν αυτή που είναι.

Κεφάλαιο X-Factor Jerian Grant. Στην ζωή μου όσο παρακολουθούσα αθλητισμό ποτέ δεν ήμουν λάτρεις των λαμπερών αστέρων των ομάδων που έπαιρναν όλη την δόξα και την λάμψη. Είχα μάθει να εκτιμώ τους λιγότερο αφανής ήρωες. Ποτέ δεν λάτρεψα τον Ronaldinho και τον Messi , μαγευόμουν από τον Pujol , τον Xavi και τον Iniesta. Έτσι δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ ξεχωριστά στον Jerian Grant. Τον X-Factor της φετινής ομάδας. Toν Glue Guy της 12αδας. Έναν από τους καλύτερους αμυντικούς της χρονιάς που όσο η ομάδα ακόμα έψαχνε τα πατήματα της αυτός έχτιζε τον αμυντικό της χαρακτήρα. Με αποκορύφωμα την συνολική εμφάνιση της ομάδας στο Final 4 που έπιασε ταβάνι(;).

Εκτός από τους παραπάνω όμως ποιος δεν θα μπορούσε να πει για τον Ντίνο Μήτογλου; Μία μεταγραφή που έγινε με λογική να βρει σιγά σιγά τα πατήματα του μετά την περιπέτεια του , και αυτός να κάνει σεζόν καριέρας. 

Παναγιώτης Καλαϊτζάκης. Βρήκε λεπτά και ρόλο αρπάζοντας τις ευκαιρίες που του έδινε ο Coach και αποτέλεσε εργαλείο από τον πάγκο.

Ιωάννης Παπαπέτρου. Παραδέχθηκε ότι τον Ιανουάριο σκεφτόταν μέχρι και να σταματήσει το μπάσκετ και στο πιο κρίσιμο κομμάτι της χρονιάς (Playoff και F4) δήλωσε εμφατικά παρών.

Juancho Hernangomez. Ο Ισπανός σίγουρα δεν απέδωσε αυτά που περιμέναμε τουλάχιστον επιθετικά, αλλά αποτέλεσε ένα σημαντικό εργαλείο κυρίως στην άμυνα. Επιπλέον είναι μία από τις πιο ευχάριστες φυσιογνωμίες στην ομάδα και θα ήθελα να είναι εδώ και του χρόνου. Θα δούμε.

Luca Vildoza. Ο επίσης συμπαθής αργεντινός ήταν ίσως ο πιο underachiever συνολικά της σεζόν. Ήταν σίγουρα άτυχος και λόγω τραυματισμού αλλά συνολικά δεν απέδωσε σε καμία περίπτωση αυτά που περιμέναμε και δεν εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες του. Παρόλο αυτά ο Coach αν και όλη την χρονιά του έδειχνε ότι δεν τον εμπιστεύεται , του έδωσε 13' στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν, σε ρόλο εξολοθρευτή για τον Campazzo. Και τον δικαίωσε.

Marius Grigonis. Ο λιθουανός απέδειξε ότι με καλούς παίχτες γύρω του μπορεί να είναι ένας πραγματικά χρήσιμος παίχτης.

Μωραϊτης, Αντετοκούμπο, Μπαλτσερόφσκι , Μαντζούκας και Σαμοντούροφ. Μόνο ο δεύτερος πήρε επί της ουσίας κάποιες ευκαιρίες στην Euroleague ώστε να πάρει κάποιες ανάσες ο Lessort.Δεν ήταν εντυπωσιακός αλλά έδωσε πράγματα όσο αγωνίστηκε.

Η επόμενη μέρα:
Η σεζόν στην Ευρώπη τελείωσε αλλά υπάρχουν ακόμη 5 τουλάχιστον παιχνίδια για το ελληνικό πρωτάθλημα. Οι ημιτελικοί με τον Άρη και καλώς εχόντων των πραγμάτων οι τελικοί με τον Ολυμπιακό. Η ομάδα είναι ακόμα μεθυσμένη από την Ευρωλίγκα και χρειάζεται εξαιρετική πνευματική προετοιμασία για την επιστροφή στην ελληνική πραγματικότητα. Αν δεν γίνει αυτό τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να την ''πατήσουμε''. Σίγουρα όλοι θέλουμε εκτός από την κορυφή της Ευρώπης και την κορυφή της Ελλάδας. Γίνει δεν γίνει όμως φέτος αυτό , η σεζόν δεν μπορεί παρά να μείνει στην ιστορία ως πετυχημένη. Πάμε να την κάνουμε όμως ομορφότερη!


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Υπάρχει αύριο στον ΠΑΟ;

Τέλος ο Τεριμ, αναλαμβάνει ο Κόντης!

Αλαφούζο χάρηκες;