Είναι η πρώτη αποτυχία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό. Μια αποτυχία σκληρή και οδυνηρή αλλά όχι ντροπιαστική. Ντροπή θα ήταν να τελείωνε ο αγώνας 4-0 στην έδρα σου στα προκριματικά ή να πήγαινες στην Γαλλία και με εικόνα παράδοσης να έτρωγες 5 γκολ. Ο Παναθηναϊκός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς όμως δεν έκανε αυτό. Ο προπονητής ανέλαβε μια ομάδα διαλυμένη η οποία στο τελευταίο αγώνα ηττήθηκε με κάτω τα χέρια από τον αιώνιο αντίπαλο με 1-4 μέσα στο σπίτι του. Εκείνος ο Παναθηναϊκός έπαιζε με την Λαμία, τον Αστέρα, τα Γιάννενα και οι αντίπαλοι έκαναν περισσότερες ευκαιρίες και είχαν περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια τους από αυτόν. Εκείνος ο Παναθηναικός ήταν το κύκνειο άσμα μιας τραγελαφικής κατάστασης που είχε πλήξει τον Παναθηναϊκό χρόνια ολόκληρα. Το τριφύλλι τερμάτιζε 11ο και 8ο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όλα αυτά τα χρόνια δηλητηρίασαν τον κόσμο και γενικότερα έκαναν χοντρή ζημιά. Με την απόλυτη ευθύνη να βαραίνει ένα ονοματεπώνυμο. Ιωάννης Αλαφούζος. Όλα τα κακά του τριφυλλιού από την μέρα που ανέλαβε βαραίνουν την δική του πλάτη αλλά καταστρέφουν την δικιά μας ψυχολογία, αυτός αμφιβάλλω αν του καίγεται καρφί.
Στα αγωνιστικά η ομάδα έχει προβλήματα που θα διογκωθούν στην συνέχεια. Έλλειψη ποιότητας μπροστά, έλλειψη ποιότητας πίσω και έλλειψη aggressiveness στο κέντρο. Από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις. Η ομάδα αυτή την στιγμή βγάζει μια ηττοπάθεια που θα την καταστρέψει. Λείπει ένα πρωτοκλασάτο δεξί Μπακ ώστε να υπάρχει από πίσω του ο Βαγιαννίδης. Λείπουν δύο στόπερ (δεν υπάρχει ο Palmer Brown για να κριθεί). Ήταν λάθος προσωπικά η λογική του να δώσουμε παράταση στην αντικατάσταση του Juankar δημιουργώντας ένα δίδυμο στα αριστερά Μπακ με έναν 33 χρόνων και έναν 32 ώστε να φύγει το καλοκαίρι που έρχεται ο Juankar ελεύθερος και να ψάξουμε τότε το βασικό μας αριστερό Μπακ με προοπτική τριετίας. Λείπει ένα εξάρι τύπου Zeca στα καλά του. Το 8 κακά τα ψέματα όσο και θετικός να ήταν (και) χθες ο Ολλανδός δεν έχει βγεί. Θες ένα αριστερό εξτρέμ που να είναι ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ του πρωταθλήματος. Και έναν φορ πίσω από τον Φώτη που να σου δίνει την αίσθηση ότι υπάρχει παίκτης εκεί όσο ο Έλληνας άσος ξεκουράζεται. Για κάποια από τα παραπάνω προβλήματα φταίει η διοίκηση, για κάποια φταίει ο προπονητής και για κάποια φταίνε και οι ίδιοι οι παίκτες.
Η ομάδα έχει να κερδίσει must win παιχνίδι από πέρυσι στον πρώτο γύρο των playoff. Αυτό είναι βαθύτατα προβληματικό. Η ομάδα θα μπει στον τρομακτικά γεμάτο από ντέρμπι και must win παιχνίδια Γενάρη με μια διαλυμένη ψυχολογία. Θα μπορέσει να ανακάμψει;
Θα μπορέσει να ενισχυθεί έγκαιρα;
Θα μπορέσουν επιτέλους οι παίκτες να φανούν αντάξιοι της φανέλας που φοράνε;
Ένας στόχος και ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Η συνέχεια είναι μπροστά για τους πράσινους και θα είναι λαμπρή μόνο αν αφοσιωθούμε να κάνουμε καλύτερο το μέλλον μας. Ζήσαμε δύσκολα χρόνια ως φίλαθλοι, ζήσαμε την αδικία στο πετσί μας. Φέτος δεν πάει άλλο. Φέτος το πρωτάθλημα πρέπει να ανέβει στην Ακρόπολη. Φέτος τα όνειρα πρέπει να πάρουν εκδίκηση. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αποδείξει ότι άφησε πίσω του τα πέτρινα χρόνια και να χτίσει ένα μέλλον όπου χρόνια με την χρονιά θα κάνει το επόμενο βήμα. Όποιος δεν μπορεί ας μην ακολουθήσει.
Η ομάδα χθες ήταν άτυχη. Ήταν και κακή, ήταν και καλή. Άργησε να μπει στον αγώνα και το πλήρωσε. Όπως έχει μάθει να πληρώνει οτιδήποτε λάθος κάνει με το πιο ακριβό τρόπο. Αντέδρασε αλλά βρήκε απέναντι έναν τερματοφύλακα σε εξαιρετική μέρα να του κόβει τον δρόμο προς τα δίχτυα. Ίσως και η διαιτησία να ήταν εχθρική αλλά αυτά είναι δικαιολογίες στο τέλος της ημέρας. Χάσαμε. Και μένουμε Ελλάδα. Τουλάχιστον ας δείξουμε ότι στην Ελλάδα είμαστε η καλύτερη ομάδα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου