Προσωπικά θυμάμαι τις τελευταίες μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές (Ρώμη - Μιλάνο) ως μια θολή παιδική ανάμνηση. Ήμουν παιδάκι και έπρεπε να φτάσω να τελειώνω το πανεπιστήμιο για να ξαναζήσω μια τέτοια ευρωπαϊκή βραδιά (Μασσαλία). Η πικρή αλήθεια είναι ότι τόσα χρόνια απλά απουσιάζαμε. Η ομάδα εγκαταλείφθηκε στο έλεος της. Η ομάδα βίωσε την πλήρη απαξίωση από τον κόσμο της, ο οποίος την εγκατέλειψε. Πριν 10 χρόνια θα μου ήταν αδιανόητο να ταξιδέψω μέχρι την Ρεν για να δω μια ομάδα να παίζει ποδόσφαιρο. Τα χρόνια απουσίας μας τιμωρούνται σκληρά. Στην ευρωπαϊκή κατάταξη πιάσαμε πάτο. Μηδενίστηκε ο Παναθηναϊκός. Στην ίδια κατάταξη το ελληνικό ποδόσφαιρο επίσης κατρακύλαγε διαρκώς. Έτσι απλά η επιστροφή έγινε πιο δύσκολη. Και η αλήθεια είναι ότι δεν επιστρέψαμε ακόμα. Απλά επιστρέφουμε. Χρειάζεται χρόνια σταθερής παρουσίας σε ομίλους και δυο τρεις καλές πορείες μέσα σε 5-6 χρόνια για να επιστρέψεις πραγματικά. Να μην είσαι στο τελευταίο γκρουπ δυναμικότητας αλλά να είσαι η ομάδα που κανείς δεν θέλει στον δρόμο του.
Τα τελευταία δύο χρόνια πολύς κόσμος γύρισε πίσω στην αγαπημένη του ομάδα. Δεν τον μειώνω και εγώ είχα γυρίσει πλάτη στο τριφύλλι για χρόνια. Όμως θυμάμαι και βίωσα με την επιστροφή το χάος της σεζόν 18-19 που ήμασταν φαβορί για υποβιβασμό. Δεν γίνεται λοιπόν όσοι άφησαν την ομάδα με τις ευρωπαϊκές πορείες να αναμένουν να την βρούν εκεί που την άφησαν. Αυτά τα μαύρα χρόνια δεν γίνεται μαγικά να διαγραφούν. Φαίνονται τα σημάδια αυτών παντού. Από τους χαμηλής αξίας Έλληνες της ακαδημίας (εξαίρεση ο Βαγιαννίδης) έως τους παίκτες με ελάχιστες εμπειρίες που φοράνε σήμερα την φανέλα. Από την παντελή έλλειψη σκάουτινγκ. Από παντού.
Η ομάδα στάθηκε τυχερή με την επιλογή προπονητή, ο οποίος συγκέντρωσε και αναδιαμόρφωσε πολλά κακός κείμενα στο αγωνιστικό τμήμα. Όμως καμία ομάδα στον σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν λειτουργεί με 1-2 πολύ καλά στελέχη στο staff. Η ομάδα θέλει και στο αγωνιστικό και στο recruitment και στο ιατρικό team ικανά στελέχη επιπέδου πρωταθλητισμού.
Σε όσους θέλουν σαρωτικές αλλαγές στην ομάδα (αλλαγή προπονητή κλπ) ας δουν τι γίνεται στο λιμάνι και να αναρωτηθούν αν αντέχουμε κάτι τέτοιο στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα έχει προβλήματα και χθες φάνηκαν ΞΑΝΑ και φάνηκαν όλα. Ατομικά λάθη, ανικανότητα στο 1v1 και επιθετικά και αμυντικά. Η ατομική ποιότητα και η αυτοπεποίθηση είναι αυτά που λείπουν. Αν εξαιρέσει κανείς τα ατομικά λάθη που έφεραν πάλι 3 γκολ η ομάδα κακή εικόνα δεν είχε. Γύρισε και από την κόλαση. Όσο δύσκολο και αν ήταν σε συνδυασμό με την ήττα από τον Άρη.
Ο Ιταλός τερματοφύλακας έκανε τρείς συνεχόμενες μεγάλες αποκρούσεις αποδεικνύοντας την κλάση του. Ο Παναθηναϊκός με τον Ιωαννίδη μέσα δείχνει ότι μπορεί να παίξει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και η ποιότητα του είναι απαραίτητη για το τριφύλλι ακόμα και αν δεν ξαναβάλει γκολ για φέτος που λέει ο λόγος. Η επιστροφή του Aitor σε ενδεκάδα σε ένα τόσο δύσκολο αγώνα είναι ικανή να αλλάξει τις ισορροπίες του Παναθηναϊκού φέτος. Ο Tucu είναι παντού και απλά του βγάζω το καπέλο. Ο Perez δείχνει ότι αξίζει παραπάνω χρόνο στην ομάδα από αυτόν που παίρνει φέτος και τέλος ο Vilhena είναι σημαντικό να δουλέψει την φυσική του κατάσταση γιατί η ποιότητα του δεν υπάρχει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Βαγιαννίδης πρέπει να δουλέψει εντατικά την άμυνα του ώστε να μην δέχεται κινήσεις στην πλάτη του με τόση ευκολία, είναι νεαρός και έχει χρόνια μπροστά του. Είναι πολύτιμος για τους πράσινους.
Το χθεσινό παιχνίδι πέρασε στο παρελθόν και τώρα η ομάδα πρέπει να κρατήσει το γεγονός ότι επέστρεψε από το 3-0 και να πάρει θάρρος και αυτοπεποίθηση. Ακολουθεί ένα επικίνδυνο παιχνίδι με τον ΟΦΗ αλλά η ομάδα μετά από έναν μήνα παίζει ξανά στην έδρα της. Επιβάλλεται να περάσεις την Μακάμπι Χάιφα και να συνεχίσεις στην Ευρώπη. Στο χέρι σου είναι. Στήριξη στην ομάδα και τα καλύτερα έρχονται.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου