“Lodden Thinks”

  

   Γεια σας (κι) από Desperado!! Καλώς ήρθατε στο site μου να πω;;; Ξεκίνησα σαν guest τυχαία και κρατάω ζωντανό το activity εδώ μέσα (εδώ χωράνε γέλια)

Είναι ωραίο πράγμα να αυτοσαρκάζεσαι, είναι αναζωογονητικό, άλλωστε όπως λέει και ο Schopenhauer η ευφυΐα του ανθρώπου μετριέται (και) από το πόσο χιούμορ μπορεί να «χρησιμοποιήσει». Έτσι κι εμένα μου αρέσει να αστειεύομαι συχνά, θέλω να πιστεύω πετυχημένα, μισώ την σοβαροφάνεια. Δεν την θέλω. Είναι εγκεφαλικός θάνατος στα μάτια μου.

Σήμερα έβαλα έναν ιντριγκαδόρικο τίτλο και προτρέπω όποιον θέλει να το ψάξει παραπάνω, δεν θα επεκταθώ πολύ, αλλά θα πάρω το concept ώς αρχή για κουβεντούλα. Προσοχή, δεν θέλω να γίνω η αιτία για άλλου είδους δραστηριότητες, ο καθένας έχει δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, αλλά απολαύστε υπεύθυνα. Παραθέτω εδώ το link

https://gamerules.com/lodden-thinks/

και προχωράω. Πάντα είχα μια πετριά για την gaming theory πλευρά των πραγμάτων, εξού και το σκάκι κλπ. Με γοήτευε η στρατηγική. Βασικό στοιχείο στην στρατηγική είναι να ξέρεις τον αντίπαλό σου. Know your enemy. Στην περίπτωσή μας το αντικείμενο ή καλύτερα να πω υποκείμενο μελέτης. Πιάνετε πού το πάω τσακάλια μου; Ναι, με αφορμή την συζήτηση των ημερών και για μεταγραφικά ζητήματα και ανάγκες της ομάδας του Ιβάν στα σοσιαλ, θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε τον τρόπο σκέψης του Δρυΐδη.

   Ακούμε λοιπόν πολύ καλές και εύστοχες αναλύσεις από πολύ αξιόλογους αναλυτές και γνωστές πάνω στο «τί» ή «ποιόν» και «πού» χρειάζεται η ομάδα ενίσχυση, κάποιοι από αυτούς έχουν γίνει και φίλοι μου τον τελευταίο καιρό, επικοινωνούμε συχνά, βρισκόμαστε διαδικτυακά, μας ενώνει η αγάπη για την ομάδα. Την σπίθα για την φλόγα, όπως έχω πει, μας την έβαλε πάλι ο Γιοβάνοβιτς, για αυτό που είναι στον οργανισμό του Παναθηναϊκού και για αυτά που κάνει, υπηρετώντας το ποδόσφαιρο όσο λίγοι στην Ελλάδα. Οι αναλύσεις τους είναι καθόλα άρτιες και εμπεριστατωμένες, αλλά ίσως δεν λαμβάνουν στον βαθμό που θα έπρεπε την σταθερά Ιβάν.

Εκεί λοιπόν είναι το κλειδί. Θέλεις να βρεις απαντήσεις για το τί μέλλει γενέσθαι, υπό κ.σ. πάντα… τότε ίσως θα έπρεπε να το δεις μέσα από τα μάτια του coach το πράγμα.

Πάμε λοιπόν, αγαπητοί συνδαιτυμόνες ΒανΝταϊστές να κάνουμε ακριβώς αυτό.

Φύγαμε…

Τί κάνει ο Ιβάν στον Παναθηναϊκό, όσο καιρό είναι στην ομάδα; Κάνει πολλά και άκρως ποδοσφαιρικά. Εν ολίγοις δουλειά πολύ στην προπόνηση που βγαίνει στο χόρτο (μαγικό), σταδιακή βελτίωση - αναβάθμιση του roster, όχι άκομψα, όχι άγαρμπα, όχι «σούπερ μάρκετ», γιατί; 

Γιατί αυτό έρχεται να κολλήσει με το πρώτο δηλαδή την δουλειά με την ομάδα, αλλά και με το κυριότερο που οφείλει να κάνει ένας καλός διαχειριστής ομάδας που ηγείται, να κερδίσει αυτούς που δουλεύουν για αυτόν για την ομαδική, αλλά και προσωπική διάκριση. Πώς θα το κάνει αυτό; (Πλατωνικός ο Desperado σήμερα…)

Πείθοντας για τον τρόπο δουλειάς με τα αποτελέσματα, βάζοντας στόχους, έχοντας φιλοδοξίες και διαχειριζόμενος δίκαια και αξιοκρατικά το roster (εν προκειμένω). 

Διαχειριζόμενος δίκαια και αξιοκρατικά το roster.

Το ξαναλέω να κάτσει αυτό. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να τα κάνει όλα γρήγορα ή να τα κάνει άμεσα. Ό,τι κάνει θέλει χρόνο ΚΑΙ για να φανεί η δουλειά του, η ομάδα του Φέργκιουσον χρειάστηκε χρόνια για να κάτσουν οι αυτοματισμοί νομίζω, αλλά ΚΑΙ για έναν ακόμα πιο σημαντικό λόγο.

   Τον λόγο του διαχειριστή ανθρώπων λοιπόν. Δίνει τις ευκαιρίες που οφείλει να δώσει στους παίχτες που έχουν επιλεγεί και κληθεί να υπηρετήσουν το πλάνο του για να κερδίσει εύλογα την ομάδα σε βάθος χρόνου. Και η ομάδα ΟΛΗ πίνει νερό στο όνομά του. Πρόσφατα διάβασα μια συνέντευξη του Ιωαννίδη που λέει ότι ο Γιοβάνοβιτς, ώς σπουδαίος ποδοσφαιριστής ο ίδιος ξέρει τί σκέφτονται οι παίχτες χωρίς να του το πουν…

Είναι λογικό να τον γουστάρουν οι παίχτες λοιπόν και να σκίζονται για αυτόν, αλλά και να είναι μια οικογένεια στα αποδυτήρια κι ας έχουν «συγκρουόμενα» συμφέροντα σε πρώτη ανάλυση, δηλαδή την ατομική διάκριση. Όμως κι εδώ έρχεται ένα κλειδί να δώσει την απάντηση. Όποιος καταλάβει ότι στα ομαδικά αθλήματα η ατομική διάκριση έρχεται μέσω της ομαδικής έχει μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες επιτυχίας. Ακόμα και μέσα στο γήπεδο η ατομική προσπάθεια πιο δύσκολα θα σε οδηγήσει στην επίτευξη του στόχου σε σχέση με μια αρμονικά συγχρονισμένη σε χώρο και χρόνο ομαδική προσπάθεια. Δείτε για παράδειγμα το 3ο γκολ του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκης. Ένα ποίημα που όλα γίνονται τέλεια. Φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι. Το απλό είναι και δύσκολο τελικά.

Επομένως για να μην πλατιάζω, με λίγα λόγια, που δεν μου αρέσουν (γέλια) το πραγματικό ποδόσφαιρο δεν είναι FM. Πρέπει να δώσεις χώρο και χρόνο στους ανθρώπους που επέλεξες να πάτε μαζί στην «μάχη» για να μπορέσουν να βγάλουν το potential τους. Τα παραδείγματα με τον Ιβάν για αυτήν ακριβώς την πρακτική του είναι άπειρα. Ενδεικτικά αναφέρω, παλιότερα την διατήρηση του Πούγγουρα και του Σάρλια στην 11αδα, ακόμα και όταν είχε επιστρέψει από τον τραυματισμό του ο Μπαρτ (μαζί τους πήγε και στο εκτός με τον Ολυμπιακό) ή η σταδιακή καθιέρωση του Φώτη που πήρε τις ευκαιρίες και πλέον λογίζεται ως ο πρώτος τη τάξει φορ της ομάδας, αλλά παράλληλα η διατήρηση του Σπόραρ ως δεύτερου κι ας βγάζει μάτια με την αποτελεσματικότητά του ο Γερεμέγεφ ή η «επιμονή» στο project «αναγέννησης» του Τσιμι Τσου ή του Αιτόρ πρόπερσι…

   Αυτό λοιπόν κάνει τη διαφορά. Η πίστη στο πλάνο από τον ίδιο και το επιτελείο του με πίστωση του απαραίτητου χρόνου και μερικές φορές επιμονή σε βαθμό «εμμονής» σε κάποιες επιλογές σε πρόσωπα, τακτικές ή τρόπο παιχνιδιού. Όχι ο Ιβάν (και ο Κόντης) δεν έχουν τόσες εμμονές όσες ο πολύς κόσμος εκ πρώτης αναγνωρίζει, δεν είναι προσωπικό το θέμα, είναι συνέπεια στο πλάνο. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός. Η ουσία είναι πως έτσι θα πάει «το έργο». Δηλαδή θα ορίζεται μια πορεία στην αρχή του σχεδιασμού και αυτή θα τηρείται “no matter what”. Αλλά μήπως έτσι δεν έπρεπε να λειτουργούν όλα στην γαμημένη καθημερινότητα σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας σφαίρας; Δηλαδή όχι με τις εφήμερες εντυπώσεις και την γαμημένη την εικόνα και την «επικοινωνία», αλλά με την γαμημένη την ΟΥΣΙΑ των πραγμάτων; Και για να κριθεί η ουσία απαιτείται μεγάλο δείγμα, δηλαδή χρόνος, υπομονή και trial and error.

Κι αφού «έδωσα» λίγο, προχωράω (γέλια) τον συλλογισμό μου…

   Πάμε λοιπόν να βρούμε και να βρείτε βασικά τις απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν σε αυτήν την (επικείμενη μεταγραφική) περίοδο. Εσείς θα απαντήσετε με τα «εργαλεία» σκέψης που σας έδωσα μόλις. Για μένα δεν υπάρχει ιδιαίτερη αμφιβολία σε αυτό, γιατί ξέρω με ποιόν έχω να κάνω. Πλέον το δείγμα είναι μεγάλο, αλλά δεν μου πήρε και πολύ χρόνο να τον ψυχανεμιστώ, όχι γιατί είμαι αητός που λέει και ο σοφέρ στον «Μπακαλόγατο» (όπως έμεινε γνωστή η ταινία), αλλά γιατί είναι ξεκάθαρος στις «γραμμές» του.

Ρωτάμε και απαντάμε ΑΜΕΣΑ λοιπόν…

«Χτύπησε ο Μάγκνουσον, θα πάρει αμυντικό;»

Η απάντηση έχει ώς εξής, θα αφυδατώσω τις απαντήσεις μην αγχώνεστε (γέλια)

- Ο Μάγκνουσον είναι βασικός, χτύπησε και θα λήψει μέχρι το τέλος της χρονιάς, ΑΡΑ ή θα πάρει έναν να αναβαθμίσει κι άλλο το roster ή θα πάρει έναν δανεικό με οψιόν / νέο-υποσχόμενο, ακόμα καλύτερα και Έλληνα για να ενισχύσει το ντόπιο στοιχείο. Πάμε να κάνουμε τις απλοποιήσεις. 

   Πρόσφατα πήρε τον Αμερικανό, άρα το πρώτο δεν το βλέπω πολύ πιθανό, γιατί στα μάτια του το Μάγκνουσον, Γέντβαι, αριστερά και δεξιά αντίστοιχα μάλλον φαντάζει το καλύτερο και πιο λειτουργικό δίδυμο. Στα όνειρά του πιστεύω βλέπει αυτούς τους δύο να παίζουν μαζί για χρόνια και να αποκτούν πολύ καλή χημεία. Αυτό θα ήθελε, να «βρει» αυτούς και να έχει ως back-up για βάθος στο roster τον Πάλμερ-Μπράουν και τον αρχηγό Μπαρτ κι από πίσω να έρχεται η nouvelle vague με τον Φίκαι (μακάρι) και το άλλο το αξιόπιστο παληκαράκι που είδαμε στα φιλικά, αλλά και ο Σιδεράς (που δεν το βλέπω, εκτός των φιλικών πέρσι στην διακοπή στην Κύπρο). Επομένως ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να πάρει άλλον. Άν αναγκαστεί θα πάρει, αλλά δεν θέλει. Άρα τα δεδομένα έχουν ώς εξής, νέτα - σκέτα

- Ο Μάγκνουσον είναι ο βασικός αριστερός στόπερ. Μέχρι να γυρίσει θα πάρει μια βοήθεια αξιόπιστη στην θέση του, πιο πολύ βλέπω μια λύση δανεικός με οψιόν που θα δώσει λύσεις απαραίτητες για τη χρονιά και άν «βγει» όπως τον θέλει η ομάδα θα τον κρατήσει. Ταλέντο δεν βλέπω να παίρνει, γιατί έχει τον Φίκαι (και τον άλλο πιτσιρικά, τον αθόρυβο - αλάνθαστο non-nonsense-defender που λέγαμε), άν θα βρει να συνδιάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου και να είναι και Έλληνας πχ. Νικολάου, ακόμα καλύτερα. Ο Mind ξέρει ποιόν θέλω, αλλά δεν θα το πω, ακόμα.. (γέλιο)

Άλλη ερώτηση, εδάφιο σχετικά με άλλες μεταγραφές σε άλλες θέσεις…

«Χαφ θα πάρουμε; Οχτάρι; Εξτρέμ; Φορ;»

Ξεχάστε το. Καταλαβαίνετε τον λόγο;

Πάμε ένα-ένα.

- Οχτάρι πήρε. Στην αρχή της χρονιάς. Τον Βιλένα. Θα λυσσάξει άν δεν του βγει. Εδώ λύσσαξε για τον Ματέους Βιτάλ και τον Χατζηγιοβάνη… «Αυτός είναι» ο coach (αλά Luben), θα τον περιμένει πολύ. Πάρα πολύ, σίγουρα μέχρι του χρόνου, αξίζει τον κόπο. Είναι ενδεχομένως και θέμα προσαρμογής, αλλά και φυσικής κατάστασης. Μην τον δούμε να πετάει του χρόνου. Γελάτε, αλλά μέσα σας ξέρετε ότι μπορεί και να συμβεί ακριβώς αυτό. Υπάρχει και ο Κλάινχάισλερ μην τον ξεχνάμε , ο coach δεν τον ξεχνάει.

- Εξάρι θα δώσει λύσεις ο Ζέκα, μην δούμε και τον Τσόκαι να επιστρέφει στο rotation, μέλος της ομάδας είναι, άσε που μπορεί να τον έχει δουλέψει και στο τεχνικό - τακτικό, αλλά και στο mental aspect του παιχνιδιού του και να δούμε Τσόκαι “reloaded”.

- Εξτρέμ με Τσιμι Τσιμι Τσου με φτερά στα πόδια από την εμφάνιση και πρόκριση της Σλοβενίας, δεν το βλέπω (σικ), αντιθέτως για αυτήν την στιγμή έκανε «φεεεεετα» ο coach. Τώρα θα πάει για all in με Βέρμπιτς και Αιτόρ και κάτι μου λέει ότι και οι δύο θα είναι turbo. Τα σημάδια είναι εκεί, γκολ ο ένας κανονικό στο τελευταίο παιχνίδι, δεν με νοιάζει άν ακυρώθηκε και πολύ καλή εμφάνιση και δοκάρια ο άλλος με σουτ έξω από την περιοχή και φάουλ.

Εδώ να πω ότι ανοίγουν πολύ οι επιλογές του Majstor με Αιτόρ αριστερά κυρίως εκεί που έβγαλε μάτια πέρσι, αλλά και δεξιά με τον στρατιώτη Παλάσιος και στις δυο πτέρυγες. Ποδοσφαιρικά μιλώντας λοιπόν είναι μεγάλο «ΟΧΙ».

Τώρα ο coach έπιασε το κύμα και ποιός τον πιάνει…

Όπως και ο Αταμάν τα ίδια και χειρότερα (γέλια)

- Κάτσε που πας για φορ δεν μας είπες..

- Όχι δεν σας είπα, απαντήστε μόνοι σας, οι απαντήσεις είναι στο μυαλό του Γιοβάνοβιτς.

Αυτά, συγγνώμη άν σας κούρασα, ελπίζω να διασκεδάσατε με τις σκέψεις μου,

τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου,

ο δικός σας Desperado 🥷☘️

ΥΓ: Έρχεται tsunami κι από σκάκι 🌊 🌊🏄‍♂️♟️⚔️