Ποια είναι τα μέρη του προβλήματος;

 

Οι παλμοί, τα νεύρα και η ένταση δεν έρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα με τίποτα. Ένας αγώνας με τον Άρη μια μεγάλη ομάδα. Όχι καλή ομάδα φέτος αλλά μεγάλη και με δόσεις ποιότητας. Μια ομάδα που εσένα προσωπικά θα δώσει τα πάντα για να σε κερδίσει για άλλους λόγους. Και εσύ σαν ομάδα κάνεις αυτή την εμφάνιση. Από χθες σκέφτηκα ότι και εγώ πρέπει να αλλάξω την στάση μου απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις. Bart Schenkeveld σου ζητώ συγγνώμη για τον μηδενισμό αναγνωρίζω ότι τόσο μπορείς και είμαστε τυχεροί που είσαι υγιής παρά τα συνεχόμενα παιχνίδια. Παρόλα αυτά είσαι ένα μέρος του προβλήματος. Και δεν είναι ο μόνος δυστυχώς.
Η ομάδα μετά το ημίχρονο στον Φάληρο δεν είναι καλά. Μια μεγάλη νίκη στην έδρα του αιώνιου αντιπάλου θα της έδινε την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να ανταπεξέλθει σε αυτό το σύστημα που απαξιώνει διαρκώς τους πράσινους. Όλα τα "αντικειμενικά" μέσα σε κάθε ευκαιρία μειώνουν την προσπάθεια και την αξία του τριφυλλιού ενώ ανυψώνουν των αντιπάλων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ίδιος ο κόσμος της ομάδας που ενημερώνεται από τα mainstream media και δεν θέλει να ακούσει την καταπράσινη ματιά των ρεπόρτερ που ασχολούνται με την ομάδα, να ψάχνει για διαφορετικές απόψεις και να εγκλωβίζεται σε δημοσιογράφους που με συμφέρον μειώνουν την ομάδα και τον προπονητή του Παναθηναϊκού.
Και τώρα ας μιλήσουμε λίγο και για τον προπονητή του Παναθηναϊκού. Τον άνθρωπο που ευθύνεται αποκλειστικά για τους παλμούς, τα νεύρα και την ένταση που είπαμε στην αρχή. Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι δικιά του κατάκτηση. Ο Παναθηναϊκός πριν τον Jovanovic έχανε σε οποιαδήποτε έδρα και ήταν απλά μια ακόμα αγωνιστική, στην τελική δεν έγινε και κάτι. Αυτά τα τρία χρόνια η ομάδα πήρε ένα κύπελλο, έκανε πρωταθλητισμό και επέστρεψε σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Όλα αυτά με χαμηλό μπάτζετ σε σχέση με τους αντιπάλους του.
Χθες όμως έγιναν (πάλι) κάποια λάθη. Η πρώτη αλλαγή είναι ανεξήγητη καθώς ο Verbic μπορεί να μην βλέπεται δύο χρόνια τώρα αλλά χθες τουλάχιστον προσπαθούσε σε σχέση με τον Mancini που ήταν εκτός θέσης και εκτός κλίματος. Πέρναγε έναν παίκτη και μετά αντί να φύγει στον χώρο που δημιούργησε περιμένει να ξαναέρθει για να τον ξαναπεράσει με αποτέλεσμα να χάνει την μπάλα. Επιπλέον όταν γινόταν γύρισμα από τα αριστερά ο παίκτης απουσίαζε από σημεία όπου θα μπορούσε να είναι απειλητικός. Ο Verbic είχε διάθεση και κέρδισε φάουλ τουλάχιστον. Ο Djuricic που πήρε την θέση του ήταν επίσης εκτός τόπου και χρόνου, όπως είναι αρκετές φορές τελευταία. Προφανώς ο παίκτης δεν είναι καλά και πρέπει να κάτσει και λίγο στον πάγκο. Υπήρχαν χθες σημαντικές μονάδες της ομάδας που δεν αγωνίστηκαν. Οι Aitor και Palacios είναι παίκτες που δείχνουν καλύτερα από τον Σέρβο τελευταία αλλά δεν πήραν ούτε δευτερόλεπτο στον αγωνιστικό χώρο.
Επιπλέον το 3-1 στην Βρετάνη έκαψε τον Vilhena με αποτέλεσμα να καεί στην συνέχεια και ο Cerin. Ή παίξε ξανά με τον Vilhena, έτσι και αλλιώς απειλεί και είχες κλείσει τον Άρη στα καρέ του μετά το 1-0, ή βάλε μαζί τον Perez με τον Arão κάνεις δεν θα σου πει τίποτα. Παρόλα αυτά επιλέγεις να βάλεις Sporar και Ιωαννίδη μαζί και να μην έχεις εξτρέμ στον αγώνα με αποτέλεσμα ο Άρης να βγαίνει πολύ εύκολα από την πίεση μεταφέροντας την μπάλα στα άκρα όπου είχε υπεραριθμία. Εκεί τελείωσε και ο αγώνας παρόλο μου έμεναν 20 λεπτά.
Ελπίζω όντως να άκουσες τα καμπανάκια και να χρησιμοποιήσεις το ρόστερ στο έπακρο και ας εκτεθούν και οι παίκτες να φανεί ξεκάθαρα που υπάρχει ανάγκη ενίσχυσης. Τώρα ξέρουμε ότι λείπει σίγουρα ένα αριστερό δημιουργικό στόπερ αλλά από εκεί και μετά το χάος. Λείπει χαφ; Λείπει εξτρέμ; Υπάρχει περίπτωση να έρθει έστω ένα από τα δύο;
Σε όλα τα παραπάνω δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση. Ή πιο σωστά αν υπήρχε σωστή διοίκηση θα έπαιρνε τρείς παίκτες τον Γενάρη για να σιγουρευτεί. Για να τελειώνουμε με τον Ιβάν καλύτερη και πιο δίκαια διαχείριση των ποδοσφαιριστών και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και ταχύτητα στις αλλαγές. Αυτά τουλάχιστον πιστεύω εγώ με την λιγοστή γνώση σε σχέση με τον προπονητή της ομάδας μας.
Μέρος του προβλήματος λοιπόν είναι και οι παίκτες. Παίκτες που δεν ξέρουν τι σημαίνει πρωταθλητισμός, παίκτες που δεν ξέρουν τι σημαίνει κάθε αγωνιστική είναι η κρισιμότερη μέχρι την επόμενη. Παίκτες που στο μυαλό τους έχουν το περιθώριο του να παίζουν ένα ματς και να σέρνονται σε δύο. Παίκτες που δεν είναι σοβαροί και συγκεντρωμένοι. Ο Palacios με τα αρνητικά του είναι ένα σκυλί που θα δώσει τα πάντα για την ομάδα και αν δεν είναι καλός σήμερα σαν εξτρέμ θα είναι καλός σαν μπακ χαφ. Μπορεί να μην αρέσει στον κόσμο γιατί η ομάδα χάνει σε απειλή αλλά κανείς μα κανένας απολύτως δεν μπορεί να το πει αδιάφορο ή μη σοβαρό. O Arão, ο μόνος παίκτης που έχει γαλουχηθεί στον πρωταθλητισμό ήταν χθες ο καλύτερος παίκτης γιατί είναι ο μόνος που ξέρει ότι τα παιχνίδια με ομάδες όπως η Κρουζέιρο, η Σίβασπορ και η Λαμία είναι το ίδιο σημαντικά με ομάδες όπως η Παλμέιρας, η Μπεσίκτας και η ΑΕΚ γιατί και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα δίνει 3 βαθμούς. Δεν υπάρχουν άλλοι παίκτες στο ρόστερ που να έχουν ζήσει όλη τους την ποδοσφαιρική καριέρα με αυτήν την πίεση για να το αντιλαμβάνονται και να είναι το ίδιο συγκεντρωμένοι σε όλα τα ματς. Πρέπει λοιπόν και οι ίδιοι να κόψουν τα παιδικά λάθη και να σκυλιάζουν σε κάθε παιχνίδι. Ο Brignoli να ανανεώσει για να είναι και αυτός πιο σίγουρος αλλά και ο κόσμος να μην κάνει περίεργες σκέψεις. Οι αμυντικοί να συγκεντρωθούν γιατί κάνουν παρά πολλά παιδικά λάθη και οι μεσοεπιθετικοί να βάλουν ουσία στο παιχνίδι τους.
Προσωπικά σαν οπαδός μου λείπει από την ομάδα το να μπαίνει με το μαχαίρι στα δόντια στους κρίσιμους αγώνες. Σας αμφισβητούν από παντού, σας έκλεψαν το πρωτάθλημα, εγωισμό να πάτε πρώτοι στις μπάλες με δύναμη και πάθος δεν έχετε;
Τέλος γιατί ξέφυγα, προς τον κόσμο της ομάδας. Εδώ και δύο χρόνια έχουμε πόλεμο από παντού, κάνεις που δεν πάει γήπεδο γιατί δεν το νιώθει δεν πρέπει να έχει άποψη που να επηρεάζει αυτούς που όντως στηρίζουν την ομάδα. Ακόμα και δημοσιογράφοι που δηλώνουν Παναθηναϊκοί κάνουν ύπουλο πόλεμο στην ομάδα και στον προπονητή. Η διοίκηση κλασικά απούσα. Απόλυτη στήριξη στον Ιβάν, απόλυτη στήριξη στους παίκτες μας έναν έναν, έχουμε μακρύ δρόμο μέχρι το τέλος, είμαστε πρώτοι και θα μείνουμε πρώτοι το πιστεύω. Πιστεύω στον προπονητή και στους παίκτες απλά πρέπει να διορθώσουμε κάποια πράγματα και θα είμαστε μια χαρά. Την Πέμπτη πρέπει να συνέλθουμε και να φέρουμε ξανά την αισιοδοξία στον λαό της ομάδας ώστε με τον ΟΦΗ που μετά από έναν μήνα στον δρόμο θα ξαναγυρίσουμε στο σπίτι μας να δώσουμε όπως μπορούμε την ώθηση στην ομάδα μας.