Γεια σας από Desperado!! Στην συνήθεια που έγινε λατρεία, πιο κλισέ πεθαίνεις. Τελικά μόνο εγώ γράφω εδώ μέσα, παιδιά για να οργανωθούμε λίγο… Είπα να κόψω την κονσέρβα τα χειροκροτήματα αλά Μαστοράκης, επομένως (γέλια) γιόκ. Το πιάσατε το υπονοούμενο. Ναι σήμερα θα μιλήσουμε για μπάσκετ. Όχι επειδή πάει καλά, είχαμε πει θα μιλήσουμε σε κάνα μήνα, πριν καμία-δυό βδομάδες, αλλά ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω τις ιαχές του κόσμου στο ΟΑΚΑ, μ´ αυτές κοιμήθηκα και μ´ αυτές ξύπνησα, τραγουδώντας και στον ύπνο μου, αλλά και στον ξύπνιο μου, ακόμα… Οπότε ναι θα μιλήσω για μπασκετάκι σήμερα, ας δείξουν λίγο κατανόηση οι ειδικοί, τώρα άν εμείς παίζαμε μπάσκετ πριν γνωριστούν οι γονείς τους, αυτό είναι άλλο καπέλο…
Λοιπόν πάρτε καφεδάκι ζεστό, να υποδεχθούμε το πρώτο χειμωνιάτικο σ/κ όλοι μαζί οι ΒανΝταϊστές (ποιητική αδεία χάριν ευφωνίας)
Πάμε!
Οι σκέψεις που ερχόντουσαν στο μυαλό μου παρακολουθώντας αυτό το breathtaking spectacle που σε συνέπαιρνε εχθές βράδυ και σαν συνάντηση δύο ανερχόμενων δυνάμεων και ομάδων in the making και σαν ηχητική επένδυση, ΜΟΝΟ εδώ αυτά τα κόλπα, ήταν ότι ουσιαστικά οι ΙΔΙΟΙ παίχτες , άν όχι λιγότεροι, λόγω των αναγκαστικών απουσιών που έπαιζαν μέχρι πριν 2-3 εβδομάδες φαίνονται πιο πολλοί τώρα! Πιο γεμάτο το roster και οι λύσεις - ποικιλίες που μπορεί να «σερβίρει» ο Σουλτάνος, ανάλογα την βραδιά… Γιατί οι παίχτες πλέον βρίσκουν τους ρόλους τους στην ομάδα, κουμπώνουν γλυκά τα κομμάτια του παζλ, ενός παζλ που έχει από όλα τα χαρακτηριστικά σε κάθε θέση, όπως ο ίδιος ο Αταμάν τόνισε εχθές στο flash interview του ημιχρόνου, άν θυμάμαι καλά. Άρα φυσικό επακόλουθο είναι να έχουν πιο «γεμάτη» παρουσία μέσα στο γήπεδο, έχουμε και είχαμε βέβαια την ευτυχία να έχουμε παίχτες που αποτέλεσαν την μαγιά για να δέσει το μείγμα από την αρχή, όταν η ομάδα ακόμα «ψαχνόταν», μέχρι να έρθει το προοδευτικό ομαδικό και ατομικό φορμάρισμα, στα οποία υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση. Το ένα φέρνει το άλλο. Παίχτες όπως ο Γκραντ που είναι όνομα και πράγμα μεγάλος παίχτης, ίσως δεν καταλαβαίνουμε ΠΟΣΟ μεγάλος παίχτης είναι, έχοντας στο αίμα του το μπάσκετ και μεγαλωμένος σε μπασκετική οικογένεια. Όλα παίζουν το ρόλο τους, είναι τα character traits που διαμορφώνεις και από το σπίτι σου, να δουλεύεις, να προσπαθείς, να μην σταματάς. Ας πούμε δεν σταμάτησε να επιζητά την διάκριση, προσπαθώντας ακόμα και στα πιο όψιμα χρόνια της καριέρας του. Λέω ότι δεν το καταλαβαίνουμε το calibre του παίχτη, γιατί ακόμα τον έχουμε σε κάτι συζητήσεις του στυλ «άν παίζει ο 4ος - 5ος γκαρντ σου έτσι τί θα γίνει όταν παίξουν τα πρώτα ονόματα..», η απάντηση είναι κυνική «Τίποτα!». Αστειεύομαι, αλλά καταλαβαίνετε πού το πάω…Παιδιά το παληκάρι κάνει τα ΠΑΝΤΑ, είναι απέριττος, if you know what I mean, δεν κάνει λάθη, zero - μηδέν - nada, αφού οι εκφραστές του λόγου assist / λάθη δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν το κλάσμα, που τείνει στο άπειρο… Οργανώνει, πασάρει, προχθές έδωσε αθόρυβα 10 ασίστ, με τον Άρη; Άν θυμάμαι καλά, κοιτάξτε το. Ο τύπος είναι smooth operator, δεν παίρνει περιττές προσπάθειες, έχει όχι αξιοπρεπές σουτ, ΣΟΥΤΑΡΑ, γιατί το λέω; Δείτε την ισορροπία που επιτυγχάνει στο σώμα του πριν σουτάρει, με τα πόδια του, ζυγίζοντας το κορμί του, είναι άψογη. Μιλάμε για natural, με γλυκό release, όλα διχτάκι, ασάλιωτο… Χλατσί για τους παλιότερους. Αλλά ας μην φεύγω, δεν θέλω και πολύ. Είπαμε την καυλάντα μου κάνω, σαν γνήσιος ερασιτέχνης. Ίσως όλοι μας θα έπρεπε να προσεγγίζουμε ό,τι έχουμε να κάνουμε στην ρουτίνα μας ερασιτεχνικά, θα το κάναμε με άλλο κέφι. Άρα πάμε… ένας ο Black Pope (ευχαριστώ Noj για το TM..), που κλέβει μπάλες, είναι φύσει hustler και ήρθε για να καθιερωθεί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. He is on a mission. Μέχρι και ΤΑΠΑΡΕΣ χώνει, με Άρη και χθες με Βίρτους. Οι αντίπαλοι φεύγουν από το πλάνο κανονικά, πάνω στις διαφημιστικές…
Δεύτερος factor ποιός; Ε ποιός, ο εξής πρώτος factor από τότε που γύρισε. Ο Μήτογλου. Δεν λέμε καμία σοφία. Δεν θα γράψω πολλά για τον Ντίνο, γιατί η εικόνα μιλάει από μόνη της. Γυαλίζει το μάτι του. Το παλικάρι είναι IN THE ZONE. Βελτίωσε και το σουτ του στην πρόσφατη διακοπή από την ενεργό δράση και πλέον αποτελεί έναν καταπέλτη από μακριά. Αυτό που θυμίζει το στυλ του. Καταπέλτη. Βομβαρδίζει. Έχει ακόμα καλύτερα στο ρεπερτόριό του αυτά τα drive lay ups που του προσφέρουν and-one ευκαιρίες και μαζεύει όλα τα «σκουπίδια», μου αρέσει αυτή η φράση για τα ριμπάουντ, ευχαριστώ τον «πατέρα» της και την χρησιμοποιώ. Αυτό δείχνει τί μπορεί να κάνει ο στόχος και το κίνητρο σε έναν αθλητή και άνθρωπο γενικότερα στην ζωή. Να τον εκτοξεύσει.
Μαζί με τον έτερο σεληνιασμένο Λεσόρ, ο οποίος είναι ΜΟΝΙΜΩΣ σε beast mode και τους πήρε παραμάζωμα, δίνοντας το έναυσμα για αντεπίθεση με το κάρφωμα που κόντεψε να σπάσει την μπασκέτα (και να έχουμε σκηνικά Μπατίστ) γύρισαν το momentum του αγώνα και έβαλαν το ματσάκι για ύπνο. Υποσημείωση, γιατί το ακούω πολύ τελευταία «Ξέρει μπάσκετ». Είναι ένας emotional Demolition Man. Αυτό είναι. Απαραίτητη σταθερά της ομάδας. Γι’ αυτό και δεν βγαίνει κιόλας, με τίποτα, ούτε όταν του σφυρίζουν σε 5 λεπτά 2 και 3 φάουλ και έχει 4 από την αρχή του 2ου ημιχρόνου…
Έχουμε και λέμε 2ο ματσάκι που στην κρίσιμη φάση μπαίνει για ύπνο με 10+ πόντους διαφορά στη λήξη, μετά το ματς στο Σεφ, τώρα εντός… This is OAKA λοιπόν και είδαμε και τον Αταμάν να ζει για να αναπνέει αυτά τα ματς, ναι να ζει για να αναπνέει αυτά τα ματς. Είναι φτιαγμένος μαχητής, νικητής και τον χρειαζόμασταν στο τιμόνι να μας δώσει το χαμένο fighting - winning spirit. Έτσι έχουμε δύο προσωπικότητες σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο που αποπνέουν το πνεύμα του Συλλόγου. Είπαμε, να ´μαστε καλά, θα έχουμε πολλά όμορφα βράδια φέτος.
Για Σλούκα, Βιλντόζα, Ναν, είναι αστείο να συζητάμε, οι άνθρωποι είναι top class και παρακαλώ πολύ αρχίστε να λογίζετε σε αυτούς και τον Γκραντ και τον Πολωνό, που θα λέμε σε μερικά χρόνια, ότι ήταν παίχτης μας… Είναι μόλις 22 στα 23 και άγουρος για ψηλός, σκεφτείτε που ήταν ο Παπαγιάννης σε αυτήν την ηλικία. Δείχνει πάντως να ωριμάζει γρηγορότερα από ότι περίμενα… Μια λέξη για Βιλντόζα «δεν νιώθει», μεγάλο πράγμα για τα μεγάλα ματς στο τέλος της χρονιάς. Και για Ναν, το λέω και όποιος πιάσει τις προεκτάσεις, θα elaborate σε άλλο session.. «Αίλουρος».
And last but not least, ο Γκριγκόνης, ο Λευκός Ιππότης που περιπαιχτικά τον αποκαλούσαν πέρσι και φέτος σε ένα κανονικό roster με ρόλους τους αποστομώνει και δείχνει ικανός να παίξει και το ρόλο του δυναμικού 3αριου που ψάχναμε μέχρι πρότινος. Πιο ορεξάτος από ποτέ και παίχτης «μεταμόρφωση» τον απο-ξενέρωσε ο coach μαεστρικά.
Μέχρι στιγμής την πληρώνει το πουλέν μου ο Γκάι, δεν πειράζει Κάιλ, εγώ θα πάρω φανέλα και θα περιμένω να λάμψεις, όπου και άν είσαι, ελπίζω με τον Παρθενώνα στο στήθος.
Αυτά για την ώρα, χρωστάω τα «πράσινα στατιστικά», άν και βγήκε προχθές ένα στατιστικό ότι παίζουμε στο Νο 13 παγκοσμίως σε εύστοχες πάσες, κοντά και πάνω από 90%!! Μεγάλε Majstor.
Α και ένας Θανάσης πρέπει να έρθει να σπάσει η γρουσουζιά!
Αυτά ευχαριστώ για την προσοχή σας,
ο δικός σας Desperado 🥷☘️
ΥΓ: Γυαλίστε τις γνώσεις σας, πλησιάζει το chess cafe ♟️☕️
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου