“The way you do anything is the way you do everything…”

Καλημέρα κι από τον Desperado!

   Σ/κ σήμερα, λίγο quality time διαθέσιμο για αρθράκι και ψυχική αποσυμπίεση. Είπαμε γράφω και για μένα, άν με διαβάζετε ταΐζω λίγο και τον μικρό επίδοξο συγγραφέα μέσα μου, δεν το κρύβω..

   Λοιπόν κουμπώνω και μια play list με στοουνιές και φύγαμε για όπου μας βγάλει, προορισμός δεν υπάρχει μόνο κάποια άτυπα checkpoints που στοχεύω να πιάσω, χαλαρά..

Πιάνω κάποια βασικά, γιατί μετά θα ανοιχτούμε, όσο προλάβουμε, γενικώς να έχετε υπόψην ότι το Καφέ Βαν Ντάικ, αυτή εδώ η στήλη που λένε και στα βόρεια, είναι μια μαύρη τρύπα του χωροχρόνου, όταν μπαίνεις σε ρουφάει η ανάγνωση, άν αντέξεις και δεν πατήσεις το eject.

Αρκετά με τις graphic novel περιγραφές και τα space odyssey σκηνικά και πάμε!

   Έχουμε αυτές τις ημέρες μια πολύ ιδιαίτερη συγκυρία, συναντιούνται γεγονότα, ποδοσφαιρικά μιλώντας, όπως ήταν το ξόρκισμα της περσινής εικόνας στις αναμετρήσεις με τον ΠΑΟΚ, όπου η ομάδα έδειξε χαρακτήρα και έβγαλε όμορφο ποδόσφαιρο, δημιουργικό, σε μεγάλα διαστήματα, πλήρωσε κάποια αμυντικά transition και μπήκαν όμορφα γκολ, όπως εκείνο του Ζίβκοβιτς. Στο τέλος ο Γερεμέγεφ έβαλε τα πράγματα στον ελάχιστο παρονομαστή, είπαμε ο Παναθηναϊκός θέλει τον Σουηδό του…

Η ομάδα είναι σαφές πως δουλεύει σε ποδοσφαιρικές βάσεις εδώ και πάνω από 2 χρόνια και προσπερνώντας αυτήν την αναγκαία κλισουριά, αναγνωρίζω πλέον όλα τα σημάδια αυτού του οικοδομήματος στο χορτάρι, βλέπω τον coach σαν τον Turing να παίζει με τα διακοπτάκια στην μηχανή που έχει φτιάξει και να να τουικάρει συντελεστές άμυνας - επίθεσης, όπως έλεγε όμορφα ο Γεωργίου.. 

«Ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα κομπιούτερ: 

Α1 Παίξε Μπάλα, Β2 Ζιγκουάλα…»

   Ο Majstor (ευχαριστώ Mind για το TM) το προσέγγισε από την αρχή γαμημένα ποδοσφαιρικά, γιατί όταν έχεις μυαλό και το βάλεις να σκεφτεί, όλοι έχουμε, αλλά δεν το βάζουμε συχνά να σκέφτεται, έχεις πάρει τα δεδομένα και έχεις φτιάξει πλάνο για το sculpting της ομάδας, φτιάχνεις την ομάδα την δομείς με συμπαγές κέντρο και τρόπο παιχνιδιού, χωρίς πολλά ρίσκα αρχικά (πέρσι), παίρνεις αυτό που θέλεις από το στριμωγμένο rotation. Φέτος βάζεις 2-3 στοιχεία και φτιάχνεις εκρηκτικό μείγμα, Τζούρισιτς, Βιλένα, Γέντβαι, δένουν και οι παλιοί και φιλάκια…

   Είσαι δηλαδή μπροστά από τις εξελίξεις και δεν βρίσκεις μπροστά σου τα προβλήματα των άλλων που τεντώνουν το roster υπερβολικά και είναι τρύπιοι πίσω, εμφανίζουν φθορά και σωματική και στον τρόπο παιχνιδιού καθώς τους έχουν διαβάσει πλέον οι αντίπαλοι και ψάχνουν να το πάρουν αλλιώς στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα δεν δείχνουν να βρίσκουν φόρμα…

Η ομάδα μας λοιπόν βάζει γκολ, τα λέγαμε, πολλά γκολ και αυτό είναι αποτέλεσμα δουλειάς, θέλει χρόνο θέλει τεχνογνωσία, είναι σαν το παλιό καλό κρασί και ΑΥΤΗ είναι η γαμημένη δουλειά του προπονητή ή αυτή θα έπρεπε να είναι, όχι το super market…

   Εδώ να αναφέρουμε και τo golden rule ότι ομάδα που σκοράρει μην την φοβάσαι μακροπρόθεσμα, εφόσον έχει χτιστεί ορθολογικά από πίσω προς τα μπρος..

Κι έτσι λοιπόν ο Ιβάν μας απαντάει στο γήπεδο πάνω στους εύλογους προβληματισμούς που είχαμε πέρσι σχετικά με την δυστοκία μας στο σκοράρισμα, που δυσκόλεψε τα πράγματα με τις ομάδες που έβαζαν - βάζουν πούλμαν στο τέρμα 1 ή και 2 (Ρασταβομπράτσοι αυτής της λίγκας ενωθείτε..) και φέτος «τραβάνε ένα δάχτυλο» που έλεγε και ο G.G.

Για αυτήν την δουλειά αισθάνεται περήφανος ο #ΣΓΟΙ…

   Καλώς ήρθες Γιοβάνοβιτς λοιπόν, καλώς ήρθες ποδόσφαιρο στον Παναθηναϊκό, έστω και έτσι, από «τύχη». Να ‘μαστε καλά θα δούμε (ακόμα πιο) ωραία πράγματα φέτος, μην πάρουμε και το Πρωτάθλημα και τρελαθούμε κιόλας… Κι έρχεται και το 2ο ματς για ξόρκισμα, της περσινής φαρσοκωμωδίας στο Καραϊσκάκης, για να δούμε… Προσωπικά βλέπω statement Ιβάν.

Πάμε.. (ευχαριστώ Noj..)

Λέει μια ατάκα στο John Wick 4, ειλικρινά δεν περίμενα να την ακούσω σε μια τόσο light, σκηνοθετικά εντυπωσιακή ταινία δράσης(!!!) : 

“The way you do anything is the way you do everything…”

   Αυτό είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλήθεια, αυτή imo που λένε και στο twitter αξίζει να είναι πυξίδα στην ζωή του καθενός στο οτιδήποτε, με απλά λόγια, ό,τι κάνεις καν’ το με μεράκι.

   Άμα το κάνεις με μεράκι κάθε φορά, κάποια στιγμή θα δρέψεις καρπούς, θέλει συνέχεια και συνέπεια. Πάμε λοιπόν στην 2η συγκυρία ή μάλλον την 3η, η 2η είναι το ματς με τον Ολυμπιακό (σικ), παίζουμε την Δευτέρα με την Ολλανδία στο ΟΠΑΠ Arena και πάμε λέει με αποτέλεσμα να προκριθούμε κλπ κλπ

Ρε παιδιά ώπα κάπου ώπα! 

   Παίζεις με τους Sith της μπάλας, τους αρχιτέκτονες της Δύναμης, ΤΗΝ Σχολή Ποδοσφαίρου, που μάλιστα είναι υπό ζυμώσεις τώρα μετά το εγχείρημα LVG στο πρόσφατο Μουντιάλ με την μεταστροφή σε κυνική προσέγγιση παιχνιδιού, κόντρα στην διαχρονική - ιστορική αφέλεια που διακατείχε το their way τους, που με Κούμαν ψάχνει να βρει τα πατήματά της, να δούμε πού θα την βγάλει.. 

   Εγώ είμαι αισιόδοξος, βλέπω να βγαίνει το νέο καλούπι, το νέο πατρόν της υψηλής ποδοσφαιρικής ραπτικής του μέλλοντος, είναι όλο work in progress ακόμα, κάθε αρχή και δύσκολη κλπ, αλλά τα σημάδια είναι εκεί, Ολλανδοί - Φλαμανδοί το γυρίζουν το έργο και αυτό έχει αρχίσει να φαίνεται. Βλέπε πλάνο Mark Van Bommel, με τα λίγα που ξέρω, τον βλέπω στο top επίπεδο και στην Εθνική των Οράνιε sooner than later. Προπονητάρα, κύριος, σεμνός, δουλευταράς, Ιβάν, όχι καραγκιοζιλίκια…

   Είμαι κάργα υποκειμενικός γιατί τους λατρεύω, είμαι στην ψυχή Ολλανδός. Τους απόλαυσα σε πρόσφατο ταξίδι και θαύμασα την κρυμμένη, αλλά φωναχτή έκφανση της ευφυΐα τους στην καθημερινότητά τους, στον τρόπο που αντιλαμβάνονται και διαχειρίζονται τον χώρο (ακόμα και ο τρόπος που παρκάρουν δίπλα στα κανάλια, στο χιλιοστό..). Θυμίστε μου αλήθεια ποιός είναι τελευταία ο πρωταθλητής στην Formula 1 που δεν βλέπει κανέναν, ούτε φέτος; Τίποτα δεν είναι τυχαίο είναι προϊόν νοοτροπίας και qualities που διαθέτουν, είναι χαρισματικοί, δείτε τον τρόπο που διαχειρίστηκαν το φως, τις σκιάσεις και την παλέτα χρωμάτων στους πίνακές τους εκφραστές τους όπως ο Rembrandt και ο Van Gogh ή ο Vermeer…

   Αυτά παιδιά, σεμνά με τους Κατωχωριανούς και τα μάτια μας 14 σε Simons, φοβερό ταλέντο, όπως και ο Brobbey που θυμίζει τον παλιό Caicedo καθώς και στους Gakpo, Malen, Dumfries και δεν συμμαζεύεται…

Το ότι ματσάραμε σε διάθεση και spirit τους κατά τα άλλα συμπαθέστατους - alter ego Irish Men 🍀 δεν αποτελεί κριτήριο για αναμετρήσεις με ομάδες μπαλάτες.

Στο σημείο αυτό να πω ότι προπονητή η Εθνική είχε και τον διώξαμε για όλους τους μη ποδοσφαιρικούς - αμπαλο-λόγους, θυμηθείτε απλά τί μπάλα παίζαμε επί Johnny λίγο πριν την πανδημία. Έτσι λοιπόν πάμε τώρα με ψυχή και Poyet…

   Αυτά για τώρα και με τους ήχους των Sleep και το ομώνυμο Dopesmoker, καλή ώρα, σας αφήνω να απολαύσετε την ημέρα! <3

Τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου!

Truly yours,

Desperado ♟️☘️

ΥΓ: Την επόμενη φορά θα μιλήσουμε και για σκάκι, άλλο κάψιμο…

@theblackjack132 αυτό που είπα το εννοώ 🙏😌