Το Πρωτάθλημα τώρα αρχίζει…

Γεια σας κι από μένα, τον Desperado!

   Ό,τι κι αν δείτε γραμμένο ζητώ λίγο επιείκεια, γιατί σας γράφω από tablet. Σκοπός μου είναι να μοιράζομαι μαζί σας κάποιες οπτικές γωνίες και σκέψεις, σκόρπιες πού και πού, γιατί πρωτίστως είναι καταπραϋντικό . Ζούμε δύσκολες εποχές που η λογική βάλλεται από παντού κι έτσι λοιπόν κι εγώ «βασανίζομαι». Είχα σκοπό να γράψω αργότερα με καλύτερο setting, αλλά γράφω τώρα και σήμερα, γιατί βρίσκω το timing πολύ ταιριαστό και θα εξηγηθώ στην πορεία, ξαναλέω θα λέω ότι σκέφτομαι, όπως μου ´ρχεται, δεν σκοπεύω να «αμπαλάρω» τίποτα, γιατί αυτό θα «κόψει» από την ουσία, εδώ είμαστε για την αλήθεια μας…

Μπαίνω στο ψητό.

   Πέρσι πριν το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, στα play-off, ήταν η πρώτη φορά που η ομάδα του coach με «κέρδισε» τόσο πολύ που είπα «δεν με νοιάζει τί θα κάνουμε, δεν ανησυχώ, αργά η γρήγορα θα τους τα δείξουμε», έχοντας ένα στριμωγμένο rotation και την φθορά μιας χρονιάς.

Και πράγματι η ομάδα στάθηκε πολύ καλά και παλικαρίσια, πήρε νίκη στο μεγαλύτερο χρονικά ματς στην ιστορία των play-off, δεν άργησε να με δικαιώσει, βραχυπρόθεσμα βέβαια, για τους γνωστούς λόγους πέρσι και την κοροϊδία στο τέλος και λόγω ελλείψει λύσεων…

   Anyway αυτά ανήκουν στο παρελθόν, έγιναν αντικείμενο μελέτης για τον coach και τους συνεργάτες του και φέτος δόμησε ένα roster μεγαλύτερο, με ποιοτικότερο βάθος, ικανό να ανταπεξέλθει αν μη τι άλλο καλύτερα από πέρσι, έχοντας και την Ευρώπη στο καλεντάρι.

   Το βλέμμα, το ύφος, η ενέργεια του Γιοβάνοβιτς έδειξε ότι τον πείραξε, τον κλόνισε η έκβαση του περσινού Πρωταθλήματος, τον γέμισε και με αισθήματα αδικίας καθώς ενώ πήγαινε «τρένο» η ομάδα στο τέλος «μας είπαν και μαλάκες». Είναι ένας άνθρωπος πολύ οξυδερκής και τον πείραξε, του προσέβαλλαν την νοημοσύνη, είναι σκληρό να μην σε αφήνουν να παίξεις την «ζαριά» των κόπων μιας χρονιάς, που το ίδιο το ποδόσφαιρο αντέμειψε, για την ποδοσφαιρική δουλειά που έγινε τα τελευταία 2 χρόνια, για το «γαμώτο» όπως ο ίδιος είπε…

   Όμως δεν είναι μόνο αυτό, είναι κι ένας άνθρωπος που ΠΑΝΤΑ εκφράζεται με ήθος, σεβασμό προς τον αντίπαλο και μετριοπαθώς, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι είναι μαλθακός, ίσα-ίσα είναι ένας πολύ δυναμικός χαρακτήρας κι έχει περάσει το fighting spirit και την συνέπεια στην προσπάθεια και την δουλειά στην ομάδα του.

Η τρίτη χρονιά του στην ομάδα τον έχει αναδείξει στον φυσικό ηγέτη του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού κι έχει δώσει κουράγιο και ελπίδα, ακόμα και πίστη ότι κάτι καλό και ποδοσφαιρικό γίνεται στο club.

   Το φετινό attitude της ομάδας το προσλαμβάνω και το νιώθω σαν μια διάθεση να πάμε κόντρα σε Θεούς και Δαίμονες να παλέψουμε για αυτό που μας αξίζει, να φτάσουμε στην Πηγή και να πανηγυρίσουμε το Πρωτάθλημα. Το #greengrit στο οποίο έχω αναφερθεί στα social, το πράσινο πείσμα το βλέπεις στα μάτια του coach και στην εικόνα της ομάδας όταν κινείται στο γήπεδο, με εξαίρεση ίσως το ματς με την ΑΕΚ που έφαγες ανελέητο «ξύλο» με την ανοχή του ref, για να μην εκφραστώ διαφορετικά…

Το έδειξε με τον Βόλο, με τα Γιάννενα, που είχε και πολλές αναποδιές, με τον Παναιτωλικό και με τον Αστέρα, που μοίρασε γκολ εν τελεί δίκαια και βάσει της ποδοσφαιρικής εικόνας.

   Πάμε στο σημερινό ματς με τον ΠΑΟΚ και τον τίτλο του σημερινού blog, το Πρωτάθλημα τώρα αρχίζει, με τον ΠΑΟΚ θα κληθούμε να κάνουμε μια πειστική εμφάνιση, με κατάθεση μαχητικότητας, να αποτινάξουμε την περσινή εικόνα στα μεταξύ μας, ιδίως σε εκείνη την τριάδα αγώνων που στράβωσε νωρίς, στο πρώτο ματς, άν και δεν είχαμε μπει καθόλου άσχημα στην Τούμπα, μέχρι που κόντρα στην ροή της υπεροχής που είχαμε επιβάλλει ήρθε το λάθος του Βάγια, που μπορεί να συμβεί και κάπου στράβωσε το μυαλό τους, μην μπορώντας να κεφαλαιοποιήσουν το διάστημα που ήταν καλύτεροι με ένα τουλάχιστον γκολ, συμβαίνει συνέχεια στις ομάδες που δεν έχουν πολλά γκολ στο παιχνίδι τους. Παρένθεση ο Παναθηναϊκός φέτος δεν είναι τέτοια ομάδα, ο Παναθηναϊκός φέτος θα βάλει περισσότερα γκολ από πέρσι, ίσως πολλά περισσότερα, ας πούμε κι ας το αφήσουμε εκεί για τώρα, λέγε με plays, Φώτη, work in progress βελτίωση του Σπόραρ, συμπεριφορά μεσοεπιθετικών που πέρσι ή δεν υπήρχαν ή ήταν σε χειμερία νάρκη, χωρίς πυκνή κόμη κλπ κλπ

Η ψυχολογία είχε ανατραπεί και το 0-3 στην Λεωφόρο ήταν βαρύ και ασήκωτο, αλλά και δίκαιο, ύστερα από μια κυριαρχική εμφάνιση του ΠΑΟΚ με πολύ όμορφο γκολ του Μπράντον και φοβερή εμφάνιση Ντέλια.

   Φέτος λοιπόν τα ´φερε η ποδοσφαιρική μοίρα, τα κάνει αυτά το ποδόσφαιρο, πάλι με Μπαρτ κόντρα σε Μπράντον, ακόμα πιο βελτιωμένο Ζίβκοβιτς αλλά και με Αράο ενδεχομένως, να ζητάμε να ξορκίσουμε τον περσινό μας κρυπτονίτη…

   Λόγω έλλειψης χρόνου, κλείνω αυτό το εισαγωγικό σημείωμα, το αφήνω εδώ και θα επανέλθω μετά το ματς, λέγοντας μόνο πως εμένα η ομάδα με έχει μαζί της και φέτος σε αυτό το ταξίδι της ποδοσφαιρικής εξέλιξής της και περιμένω την βραδινή συνάντηση με μεγάλη προσμονή και για την ομάδα και για τον δικό μας Ιβάν ☘️

Τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου,

Desperado