Ενός κακού μύρια έπονται

 Ενός κακού μύρια έπονται. Είναι από αυτές τις καταστροφικές μέρες που δεν ξέρεις από πού να το πρώτο πιάσεις. Όλα λάθος. Ένα Παναθηναϊκό roller coaster συναισθημάτων από την απόλυτη χαρά της Πέμπτης στην απόλυτη λύπη την Δευτέρα.

Τα πέταλα αυτής της χώρας βρωμάνε. Είναι ένας κακός συνδυασμός αμάθειας, αρρώστιας για το διαφορετικό και χώρος με έντονα φαινόμενα νάρκωσης των μαζών. Εκεί μέσα αναπτύχθηκαν νέο φασιστικές οργανώσεις που ψάχνουν έναν εχθρό για να στρέψουν σε αυτόν το μίσος που τους δημιουργεί η καθημερινότητα.

Ένα ντροπιαστικό πανί και μερικά εμετικά συνθήματα είναι αρκετά για να ξενερώσουν τους υγιείς ανθρώπους της ομάδας αλλά και τους δήθεν ευαίσθητους. Αυτή λοιπόν η ντροπιαστική αηδία που σε ξενέρωσε στην αρχή του αγώνα δεν ήταν καν το χειρότερο κομμάτι.

Στο πρώτο λεπτό του αγώνα ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας και ίσως ο πιο χρήσιμος και αναντικατάστατος μας παίκτης έπαθε ρίξη χιαστού και χάνει όλη την χρονιά.

Συνεχίζει η ομάδα χωρίς τον καλύτερο δημιουργό σε κατάσταση build up και δεδομένου της φυσιολογικής αγωνιστικής πτώσης του Perez τον πιο αξιόπιστο για να σπάει η ομάδα το press του αντιπάλου.

Μένει λοιπόν η ομάδα με 4-5 τραυματίες σε αυτό το κομμάτι της χρονιάς και με τον έναν (Verbic) να μην υπάρχουν ρεαλιστικές προσδοκίες ότι θα προσφέρει κάτι στους πράσινους.

Στο αγώνα μετά από αυτό η ομάδα ξεκινάει καλά και η τρομερή τεχνική κατάρτιση του Ιωαννίδη και ο τρομερά ποιοτικός Djuricic γράφει το 1-0 με έναν καταπληκτικό τρόπο.

Μετά η ΑΕΚ έπαιξε το παιχνίδι της και ο Παναθηναϊκός το δέχτηκε. Βαθιές μπαλιές από την άμυνα στην επίθεση όπου με τους πιο αθλητικούς ή πιο aggressive παίκτες των κιτρινόμαυρων να κερδίζουν είτε τις πρώτες είτε τις δευτέρες μπάλες και να δημιουργούν ρήγματα.

Ο Παναθηναϊκός τελικά ισοφαρίστηκε αφού κινδύνευσε δύο φορές από μια αδράνεια της άμυνας όπου έμεινε ο Zuber μόνος του. Το σκηνικό δυστυχώς δεν άλλαξε άμεσα και δραστικά. Όσο οι πράσινοι προσπαθούσαν να βρουν ρυθμό στην κυκλοφορία τόσο οι παίκτες της ΑΕΚ των έκοβαν με φάουλ. 

Με μια αντεπίθεση η ΑΕΚ ξέρανε τους παίκτες και τον κόσμο του Παναθηναϊκού και πήρε το προβάδισμα που διατήρησε και μέχρι το τέλος.

Ο Παναθηναϊκός ήταν ανήμπορος να αντιδράσει σε αυτό που γινόταν. Υπήρχε έλλειψη επιλογών στον πάγκο της ομάδας καθώς δεν μπορούσες να φρεσκάρεις τα εξτρέμ σου.

Οι επικριτές του προπονητή βγήκαν πάλι από τις τρύπες τους. Μετά το γιατί δεν παίζεις με δύο φορ περάσαμε στο γιατί δεν μπήκε ο Cerin στην θέση του Vilhena και γιατί άργησαν να γίνουν οι αλλαγές.

Ο Cerin ώντας πιο αδύναμος από τον Ολλανδό σε ένα ματς με αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού δεν θα ήταν καθόλου χρήσιμος.

Επιπλέον οι αλλαγές άργησαν γιατί δεν ήταν λυμένα τα χέρια του προπονητή. Η ομάδα με όπλο της το βάθος σε σχέση με πέρυσι πήγε στο πιο σημαντικό αγώνα χωρίς κανένα βάθος. Στα εξτρέμ άμα κατέβαζες την βασική ενδεκάδα δεν θα είχες εξτρέμ να κάνεις αλλαγή για αυτό χρησιμοποιήθηκε ο Σέρβος και ο Βραζιλιάνος μαζί. 

Η ατυχία στον αγώνα είναι μεγάλη καθώς δεν παρατάχθηκε ο καλύτερος δυνατός Παναθηναϊκός. Επιπλέον ο διαιτητής δεν άφηνε το σκληρό παιχνίδι και για τις δύο ομάδες αλλά προστάτευσε τους φιλοξενούμενους οι οποίοι θα έπρεπε να παίζουν με παίκτη λιγότερο όσο ο αγώνας ήταν ισόπαλος.

Αυτό όμως δεν θα πρέπει να αναιρέσει το γεγονός ότι παίζεις με την ομάδα που νιώθεις ότι σε αδίκησε πέρσι στην έδρα σου και δεν παίζεις με το μαχαίρι στα δόντια για 90 λεπτά.

Ότι ακόμα μετά από 4 ματς δεν έχεις βρει τον τρόπο να κυριαρχήσεις απέναντι στον βασικό σου αντίπαλο.

Στο τέλος της ημέρας όμως όλα πάνε στην άκρη και πρέπει όλοι να συσπειρωθούμε και να αντεπιτεθούμε ενωμένοι. Δυστυχώς αυτό που μένει για το μέλλον είναι η έλλειψη του πιο ποιοτικού μας στόπερ. Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα, δίπλα στην ομάδα και πάνω από όλα δίπλα στον προπονητή γιατί εσείς που τον κράζετε δεν θα ασχολούσασταν καν με την ομάδα αν δεν ήταν αυτός.