Η νύχτα της Πέμπτης έλαχε να είναι μοναδική. Μια ομάδα που πέρασε τα πάνδεινα ήρθε η ώρα να εξιλεωθεί. Να αρχίσει ξανά, να μαζεύει βαθμούς στην Ευρώπη με σκοπό να γυρίσει σιγά σιγά με κόπο και ιδρώτα εκεί που την έμαθαν όλοι. Η κλισέ έκφραση "ο Παναθηναϊκός επέστρεψε" ακούγεται διαρκώς από τον τελικό κυπέλλου και ύστερα, όμως τώρα η ομάδα κέρδισε τους πρώτους βαθμούς σε ευρωπαϊκό όμιλο με τον πιο εμφατικό τρόπο.
Το τριφύλλι λοιπόν χθες το βράδυ αντιμετώπιζε την Villarreal στο Ο.Α.Κ.Α. στην πρεμιέρα των ομίλων του Europa League.
Ο Παναθηναϊκός παρέταξε στον αγωνιστικό χώρο ένα 4-3-3 με ένα αμυντικό χαφ και δύο κεντρικά χαφ απέναντι στο 4-2-3-1 των Ισπανών.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς προσπάθησε να κερδίσει την μάχη του κέντρου με την χρησιμοποίηση των Cerin Bernard, καθώς ήξερε ότι αν έβρισκε ρυθμό η αντίπαλος του, θα ήταν δύσκολο να την σταματήσει.
Τα κίτρινα υποβρύχια μπήκαν καλύτερα στο πρώτο τέταρτο του αγώνα κρατώντας την μπάλα και ψάχνοντας τις προϋποθέσεις για τελική. Οι πράσινοι δεν φαίνονταν σε θέση να κρατήσουν μπάλα σε αυτό το διάστημα με αποτέλεσμα να ξοδεύουν πολύ ενέργεια προσπαθώντας να μην δημιουργηθούν χώροι στην άμυνα του.
Η ισπανική ομάδα παρόλο την κατοχή που είχε σε εκείνο το διάστημα την πρώτη της ευκαιρία την βρήκε σε αντεπίθεση με τον Μοράλες να χάνει μια τεράστια ευκαιρία στέλνοντας την μπάλα άουτ.
Ο Παναθηναϊκός σιγά σιγά ανέβασε ρυθμούς κράτησε μπάλα στο κέντρο και ξεκίνησε να κάνει το παιχνίδι του. Ο Κώτσιρας ήταν ένα διαρκές στήριγμα στα χαφ τελειώνοντας τον αγώνα ως ο παίκτης με τις περισσότερες ενέργειες με την μπάλα. Πραγματοποίησε συνολικά μια εξαιρετική εμφάνιση καλύπτοντας πλήρως τον τραυματία Βαγιαννίδη. Ο Κώτσιρας όταν έχει χώρο και βρίσκει ρυθμό πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις και αυτό οι Ισπανοί φάνηκε να μην το υπολογίζουν αφήνοντας του τον χώρο και τον χρόνο να κάνει κοντρόλ και να σκεφτεί.
Εξαιρετική εμφάνιση από την μεριά τους έκανε και το δίδυμο των στόπερ, με τον αρχηγό ειδικά (που από πέρσι θεωρώ ότι είναι σε πτώση) να είναι παντού και σαν βράχος να σταματάει όλες τις προσπάθειες των αντιπάλων.
Ο Cerin κάλυψε χώρους με την ταχύτητα και αντίληψη του και έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση που σφραγίστηκε με την συμμετοχή του στο δεύτερο γκολ της ομάδας.
Ο Bernard δείχνει να έχει αποκτήσει την αυτοπεποίθηση του παίκτη που αποθέωνε ο κόσμος του Παναθηναϊκού στο Ελ. Βενιζέλος πέρσι το καλοκαίρι. Οι μεταβιβάσεις του, οι επαφές με την μπάλα και οι κινήσεις του είναι όλα αισιόδοξα μηνύματα για την συνέχεια της χρονιάς.
Ο Mancini και ο Palacios ήταν μόνιμες πήγες κινδύνου για την άμυνα της Villarreal με τον πρώτο να αποτελεί σκαλοπάτι ανάμεσα στα χαφ και στον επιθετικό και των δεύτερο να βρίσκεται σε ρόλους δεύτερου επιθετικού αλλά ταυτόχρονα να είναι συγκλονιστικός στα αμυντικά του καθήκοντα.
Ο Ιωαννίδης έχει βαλθεί να γίνεται σε κάθε ματς και πιο αγαπητός στο κόσμο της ομάδας σημειώνοντας ένα μαγικό γκολ ύστερα από την "πόδια" του Κώτσιρα. Κρατώντας μπάλες και ανεβάζοντας τις γραμμές και πιέζοντας τους Ισπανούς. Με αποκορύφωμα την εξαιρετική ατομική ενέργεια λίγο πριν αντικατασταθεί που για λίγο δεν κλείδωσε εκείνος τον αποτέλεσμα.
Στο δεύτερο ημίχρονο με την Villarreal να έχει μπει δυναμικά ο προπονητής του τριφυλλιού αποφάσισε να προσθέσει άλλο ένα χαφ ώστε να κρατήσει τον έλεγχο του αγώνα και να φρεσκάρει την επίθεση του αλλάζοντας τον σέντερ φορ. Ο Vilhena έδωσε την δύναμη που δεν έχουν οι Perez, Cerin και Bernard.
Ο Sporar ήταν θετικός στο κράτημα μπάλας ίσως για πρώτη φορά φέτος. Έσπαγε το press των Ισπανών και συνέβαλε στο σβήσιμο του αγώνα μετά το τυχερό τέρμα που έβαλε.
Όλες οι υπόλοιπες αλλαγές (Arão, Djuricic, Aitor) βοήθησαν την ομάδα στο να βγάλει φρεσκάδα και να ανταπεξέλθει στις ποιοτικές προσθήκες από τον πάγκο των Ισπανών.
Ο Παναθηναϊκός συνολικά στον αγώνα απειλήθηκε μια μόνο φορά ενώ ο ίδιος δημιούργησε αρκετές ευκαιρίες νικώντας κατά κράτος τον αντίπαλο του και ξεκινώντας με το δεξί τον όμιλο.
Αν μας διδάσκει κάτι η χθεσινή μέρα σαν ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ότι μπορεί να μην έχουμε τους καλύτερους παίκτες, μπορεί να έχουμε ένα κακό πρωτάθλημα και κακούς παράγοντες αλλά όταν βρισκόμαστε τυχεροί και βρίσκουμε έναν καλό προπονητή πρέπει να τον κρατήσουμε και να χτίσουμε πάνω σε αυτόν.
Με όσες διαφωνίες αν έχω γύρω από τον Αλμέιδα και τον Λουτσέσκου δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν είναι καλοί προπονητές με πλάνο το οποίο σαν οδηγός οδήγησε τις ομάδες με σταθερό προπονητή και αγωνιστικό πλάνο σε νίκες στην Ευρώπη.
Άποψη μου είναι ότι ο Σέρβος είναι ο καλύτερος προπονητής για να χτίσει ο Παναθηναϊκός το βαθύ μέλλον του και πρέπει να ανανεώσει την συνεργασία μαζί του ο Παναθηναϊκός.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου