Εις το επανιδείν Γιωργάρα!

 

Δεν ανήκω στην μερίδα του κόσμου που δηλώνουν ανακουφισμένοι(!) από το τέλος της συνεργασίας με τον Γιώργο Παπαγιάννη. Τον συμπαθώ πολύ, τόσο αγωνιστικά όσο και για τον ήρεμο χαρακτήρα που βγάζει προς τα έξω. 

Μετά από συνολική παρουσία 7 ετών στην ομάδα επέλεξε ο ίδιος να συνεχίσει στην Fenerbahce του Δημήτρη Ιτούδη αναζητώντας ένα νέο περιβάλλον στο οποίο θα μπορεί να βελτιώσει το παιχνίδι του. Κρίνοντας καθαρά αγωνιστικά δεν ξέρω αν το καταλληλότερο θα είναι αυτό της Φενέρ. Μένει όμως να το δούμε.

Το θέμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημα στις φετινές μεταγραφές, καλείται πλέον να αναπροσαρμόσει το σχεδιασμό του. Ο Αταμάν που ήθελε διακαώς τον Παπαγιάννη στο ρόστερ, είναι υποχρεωμένος να βρει βασικό 5άρι, και όσο και αν το ρεπορτάζ λέει ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έδωσε το ελεύθερο να είναι παίχτης από το πάνω ράφι, κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο. Καταρχάς μιλάμε για Έλληνα παίχτη, και στην θέση των σέντερ άλλος Έλληνας σε τέτοιο επίπεδο δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια, περίπτωση που να μπορεί να προσεγγίσει ο Παναθηναϊκός ούτε στην Ευρώπη δεν υπάρχει. Οπότε η λογική λέει ότι η αναζήτηση θα γίνει από την Αμερική. Εκεί οι επιλογές είναι σαφώς περισσότερες αλλά θα έχουν ρίσκο καθώς ο παίχτης λογικά δεν θα έχει ευρωπαϊκή εμπειρία. Συν το γεγονός ότι ψάχνουμε παίχτη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Άνω του 2,10 , dominant στην ρακέτα και με σουτ ούτως ώστε να ματσάρει και τους ψηλούς του Ολυμπιακού.

Ο Γιώργος συνολικά θεωρώ και αδίκησε τον εαυτό του και αδικήθηκε από την ομάδα. Προέρχεται από πολύ μέτρια χρονιά με τον κόσμο να έχει δικαίως πολλές φορές παράπονα από την απόδοση του. Από εκεί και πέρα όμως θεωρώ ότι και η ομάδα δεν τον χρησιμοποίησε σωστά. Ο Γιώργος έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του και αν δεν τροφοδοτηθεί σωστά δεν θα μπορέσει να προσφέρει. Το έγκλημα να παίζει η ομάδα 2 χρόνια χωρίς Playmaker τον ανάγκασε να προσπαθεί να δημιουργεί ο ίδιος για τον εαυτό του. Έχασε βάρος , βελτίωσε το μακρινό σουτ του αλλά δεν έχουμε αυταπάτες, δεν είναι o Hakeem Olajuwon. Είναι όμως ένας πολύ καλός ψηλός για τα ελληνικά και ευρωπαϊκά δεδομένα. Θα ήθελα να τον δω πάρα πολύ στο φετινό ρόστερ.

Φεύγει σε εξαιρετική ηλικία και εύχομαι να καταφέρει να ολοκληρώσει το παιχνίδι του κάτω από τις οδηγίες του Δημήτρη Ιτούδη. Του αναγνωρίζω ακόμα ότι παρέμεινε στην ομάδα ακόμα και στα δύσκολα και αυτό λέει πολλά. Μακάρι οι δρόμοι μας να ξανασυναντηθούν!

Υ.Γ. Τα ξεκατινιάσματα στα stories του instagram και γενικότερα στα social media την ώρα που η ομάδα προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της και να επανέλθει στην ελίτ, δεν κάνουν καλό σε κανέναν.