ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΜΑΘΑΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ;

 Τελικά τι μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια; Τα χρόνια της μιζέριας. Τα χρόνια της αποτυχίας. Τα χρόνια που το τριφύλλι όσο και να προσπαθούσαμε ήταν μαραμένο. Δεν είχε την υποστήριξη από την διοίκηση του και ο κόσμος είχε χάσει την αγαπημένη του συνήθεια. Έχασε τις Κυριακές του. 

 

 Για ποιόν λόγο κάναμε υπομονή; Για ποιόν λόγο όταν μας ρωτούσαν ακόμα Παναθηναϊκός; Εμείς απαντούσαμε: μην αγχώνεσαι θα επιστρέψουμε. Το ξέραμε βαθιά μέσα μας ότι κάτι τόσο μεγάλο δεν γίνεται, κάποια στιγμή θα ξυπνήσει.

 

 Τελικά, ξύπνησε και ξύπνησε για τα καλά. Είμαστε πρώτοι. Το ξανά λέω είμαστε πρώτοι. Θα κρατήσει πολύ ακόμα; Δεν ξέρω αλλά όσο είμαστε εκεί εμείς θα πιστεύουμε ότι το τριφύλλι που ξανά ανθίζει θα παραμείνει εκεί που αξίζει. Στην κορυφή. 

 Πρέπει όμως να είμαστε δίπλα στην ομάδα. Μόλις δούμε ότι τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά εμείς να φωνάξουμε: ΕΧΟΥΜΕ ΙΒΑΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ, ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ. Έτσι μόνο θα κρατήσουμε ΕΜΕΙΣ τον σύλλογο εκει που του αξίζει και που του αρμόζει. 

 Τελικά τι μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια; Στα δύσκολα παραμένουμε πιστοί γιατί στο τέλος σημασία έχει η ομάδα με τα πράσινα κανένας Ολυμπιακός κανένας Αλαφούζος. Σημασία έχει η ομάδα με το τριφύλλι στο στήθος.